PROFILPELAJAR.COM

Dor
डोर
Gatunek	dramat
Data premiery	22 września 2006
Kraj produkcji	Indie
Język	hindi, urdu
Reżyseria	Nagesh Kukunoor
Scenariusz	Nagesh Kukunoor
Główne role	Ayesha Takia; Gul Panag; Shreyas Talpade
Muzyka	Salim Merchant; Sulaiman Merchant
Zdjęcia	Sudeep Chatterjee
Produkcja	Elahe Hiptoola

Ten artykuł od 2023-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dor (hindi: डोर, urdu: ڈور, dosł.Sznur, inaczej „Dorr”) – bollywoodzki dramat psychologiczny i obyczajowy napisany i wyreżyserowany w 2006 roku przez twórcę Iqbal Nagesh Kukunoora. Podobnie jak film Perumazhakkalam^[1], który był inspiracją dla reżysera utwór zyskał uznanie krytyki. Tematem filmu jest historia dwóch kobiet, które los złączy ze sobą dramatycznie. Film porusza problemy miłości, utraty kogoś bliskiego, godzenia się z nią, nadziei na zmianę w życiu. Pokazuje dorastanie do przyjaźni, do wolności. Mierzy się z charakterystycznym dla Indii problemem wykluczania wdowy z życia społecznego. Tłem są niezwykle barwne krajobrazy Himachal Pradesh i Radżastanu.

Obsada

Ayesha Takia – Meera
Gul Panag – Zeenat
Shreyas Talpade – Behroopiya
Rushad Rana – Amir
Anirudh Jaykar – Shankar

Film kręcono

Himachal Pradesh – Indie
Dżodhpur w Radżastanie – Indie

Fabuła

Himachal Pradesh. Górska wioska. Zeenat (Gul Panag) i Amir, para młodych muzułmanów decyduje się na ślub wbrew woli jego rodziców. Wkrótce potem Amir wyjeżdża do pracy w Arabii Saudyjskiej. Dla Zeenat niezależnej, twardej, doświadczonej w dzieciństwie młodej żony zaczyna się czas osamotnienia, czekania na męża. W tym samym czasie w innej części Indii w Radżastanie w mieście Dżodhpur młodziutka, niewinna, pełna ufności Meera (Ayesha Takia) ze łzami w oczach rozstaje się ze swoim niedawno poślubionym mężem Shankarem. Podobnie jak Amir wyjeżdża on licząc na wyższy zarobek w Arabii Saudyjskiej. Mężczyźni spotykają się na obczyźnie i mimo iż są różnej wiary, mówią innymi językami, jednoczy ich to, że pochodzą z Indii. Zamieszkują ze sobą, zaprzyjaźniają się. Kobiety czekają. Tęsknią. Od listu do listu. Ciesząc się z rzadka głosem w telefonie. Aż do momentu, gdy głos w telefonie nie jest już głosem męża żadnej z nich. Aż do chwili, gdy każda z nich dowiaduje się przez telefon o tragedii, do której doszło na obczyźnie. Meera mdleje słysząc o tym, że jej ukochany Shankar nie żyje. Zeenat dowiaduje się, że Amir został skazany na śmierć za zabicie Shankara. Uratować go można jedynie powołując się na prawo łaski. Warunkiem zastosowania go jest okazanie mu miłosierdzia przez wdowę po zabitym. Zrozpaczona Zeenat rusza w podróż. Za wszelką cenę chce odnaleźć Meerę i wybłagać u niej życie swojego męża.