Studiował w seminarium w Fermo, 4 kwietnia 1874 w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie. W sierpniu 1879 obronił doktorat teologii i obojga praw na rzymskim Uniwersytecie Św. Tomasza z Akwinu. Był profesorem teologii i prawa kanonicznego w seminarium w Fermo oraz kanonikiem honorowym miejscowej kapituły; później wykładał na Papieskiej Akademii Św. Apolinarego w Rzymie. Otrzymał tytuł nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego.
23 maja 1887 został mianowany biskupem Forli, sakrę biskupią przyjął 29 czerwca 1887 w Rzymie z rąk kardynała Giovanniego Simeoniego. W maju 1894 papież Leon XIII wyniósł go do godności kardynalskiej, jednocześnie promując na stolicę arcybiskupią Bolonia. Był kardynałem prezbiterem S. Onofrio. Uczestniczył w konklawe 1903 po śmierci Leona XIII.
Pochowany na cmentarzu kartuzjańskim w Bolonii; w 1912 zwłoki przeniesiono do założonego przez niego kościoła salezjańskiego Najświętszego Serca Jezusowego w Bolonii.
