wschodnią, która pod Królowym Grzbietem zakręca w południowo-zachodnim kierunku i przez Królową Rówień dochodzi do Kopy Magury[2].
Dość wąski, zalesiony wylot doliny znajduje się w pobliżu Jaszczurówki na wysokości ok. 900 m n.p.m. W lewej, dolnej części doliny na zboczach Nosala znajduje się pas skał zwany Piórem[3].
Opis doliny
Nazwa doliny wywodzi się od Olczy – przysiółka Zakopanego. Dolina zajmuje powierzchnię około 4,5 km². Zbudowana jest ze skał osadowych (wapienie i dolomity), występujące na niej gdzieniegdzie granitowe bloki skalne zostały przerzucone przez lodowiec z sąsiedniej Doliny Suchej Wody[4]. Wapienne podłoże powoduje, że większa część doliny jest sucha – woda wsiąka w porowate podłoże i płynie podziemnymi przepływami (część podziemnych korytarzy to Jaskinia Jaszczurowska Wodna i Jaskinia Jaszczurowska Wyżnia[5]). Woda wypływa dopiero i to od razu w dużej ilości w Wywierzysku Olczyskim, którym wypływają m.in. wody ginące pod ziemią w dolinie Pańszczycy. Jest to największe wywierzysko w polskich Tatrach. Wypływająca z niego woda zasila Olczyski Potok z ujęciem wody dla Zakopanego. TPN zgodził się na pobranie części wód potoku, ujęcie to ma charakter awaryjny i rzadko jest wykorzystywane[1]. Wzdłuż potoku i w spadających do niego żlebach rośnie olcha szara, a wiosną obficie zakwita knieć błotna górska. Na zboczach Małego Kopieńca znajduje się jedno z największych w Tatrach skupisk sosny zwyczajnej (drzewo rzadkie w Tatrach). Oprócz tego stwierdzono tutaj występowanie takich rzadkich w Polsce roślin, jak tojad Kotuli i jarząb nieszpułkowy[6]. Dawniej (ok. 1840), jak podaje Ludwik Zejszner, obficie występowały w Dolinie Olczyskiej lasy bukowe, obecnie dominują świerkowe[4].
↑Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5. Brak numerów stron w książce