Dino Alfieri
|
Data i miejsce urodzenia
|
8 grudnia 1886 Bolonia
|
Data i miejsce śmierci
|
1966 Mediolan
|
Minister kultury ludowej Włoch
|
Okres
|
od 1937 do 1939
|
|
Dino Alfieri (właśc. Edoardo Alfieri; ur. 8 grudnia 1886 w Bolonii, zm. 1966 w Mediolanie) – włoski polityk faszystowski.
Z wykształcenia prawnik, członek Narodowej Partii Faszystowskiej, 1929–1939 kilkakrotny minister (1936–1939 minister prasy i propagandy, 1937–1939 minister kultury ludowej). Przez wiele lat zaufany współpracownik Benito Mussoliniego, reprezentujący go w prasie i radiu. Jeden z głównych konstruktorów włoskiej propagandy, umiejętnie budujący wizerunek duce i faszystowskiej ideologii, a także tworzący zręczny mechanizm indoktrynacji włoskiego społeczeństwa i manipulacji międzynarodowej opinii publicznej. Zajmował się aspektami propagandowymi włoskiej organizacji CAUR, udzielał pomocy ruchom faszystowskim w całej Europie, popierał żądania Niemiec wobec Polski, w roku 1939 opowiedział się za natychmiastowym przystąpieniem Włoch do II wojny światowej. W roku 1939 mianowany ambasadorem w Watykanie, 1940–1943 ambasador w Berlinie, w maju 1942 został członkiem Wielkiej Rady Faszystowskiej, jako pragmatyczny karierowicz głosował 25 lipca 1943 na posiedzeniu rady za odsunięciem Mussoliniego od władzy. W 1944 zbiegł do Szwajcarii po tym, jak Mussolini został uwolniony przez Niemców, a Trybunał Konstytucyjny w Weronie skazał go zaocznie na karę śmierci. Do ojczyzny powrócił w 1947[1][2].
Przypisy
- ↑ Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994. ISBN 83-85719-07-5. Brak numerów stron w książce
- ↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 13-14.
W dniu powstania |
|
---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
---|
- (a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych