Dereń jadalny

Dereń jadalny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

dereniowce

Rodzina

dereniowate

Rodzaj

dereń

Gatunek

dereń jadalny

Nazwa systematyczna
Cornus mas L.
Sp. pl. 1:117. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Owoce
Nasiona i suche owoce

Dereń jadalny, dereń właściwy (Cornus mas L.) – gatunek rośliny z rodziny dereniowatych. Pochodzi ze środkowej i południowo-wschodniej Europy i zachodniej Azji, jest uprawiany na świecie[4], w tym w Polsce[5].

Morfologia

Pokrój
Tworzy rozłożysty krzew lub małe drzewo. W zależności od formy wzrostu osiąga od 3 do 10 metrów wysokości.
Liście
Ulistnienie naprzeciwległe, liście jajowato-eliptyczne o długości 5–10 cm, długo zaostrzone, pod spodem w kątach nerwów biało wełniasto owłosione[6].
Kwiaty
Drobne, zebrane w nieduże, kuliste baldachy z 4 podsadkami bocznie umieszczonymi i rozwijającymi się jeszcze przed rozwojem liści. Termin kwitnienia zależy od temperatury i opadów[7]. Kwiaty składają się z 4-działkowego kielicha, 4 żółtych płatków korony, 1 słupka, 4 pręcików.
Owoc
Podługowaty, wiśniowego koloru pestkowiec. Ma cierpki smak. Owoce derenia kojarzone są z wiśnią, czy śliwką ze względu na soczyste owoce, które też są pestkowcami o cierpko-kwaśnym, czasem słodko-kwaśnym smaku i specyficznym aromacie[8]. Kształt owoców jest zależny od odmiany. Może być okrągły, owalny, podługowaty, gruszkowy, butelkowaty, wydłużony. Długość owocu waha się od 1–4 cm, a średnica wynosi około 2 cm. Barwa skórki może być od białej, żółtej, różowej, czerwonej, przez wiśniową do prawie czarnej[8]. Masa owocu waha się od 1,2 g do 6 g a nawet do 10 g (odmiany ukraińskie). Miąższ jest cierpki, kwaśny przez dużą zawartość kwasów i garbników w stosunku do ilości cukru. Struktura miąższu jest gruzełkowata, soczysta. Pestka jest stosunkowo duża, wydłużona, mocno przylegająca do miąższu. Pestki derenia są bardzo twarde. Nasiona mogą stanowić 9-30% masy owoców[8].
  • Kwiaty
    Kwiaty
  • Roślina w pełni kwitnienia
    Roślina w pełni kwitnienia
  • Drzewo 10 metrowej wysokości w Starym Sączu
    Drzewo 10 metrowej wysokości w Starym Sączu

Biologia i ekologia

W swoim naturalnym środowisku rośnie zwłaszcza w zaroślach i na zalesionych stokach rejonów o łagodnym klimacie. Kwitnie przed rozwojem liści, od marca do kwietnia. Termin dojrzewania owoców uzależniony jest od odmiany – zazwyczaj od sierpnia (chociaż są już odmiany dojrzewające w połowie lipca) do października. Owoce dojrzewają nierównomiernie, a w pełni dojrzałe samoczynnie opadają. Zbiór może się rozciągać od 20 – 50 dni. Okres dojrzewania zależy od cech genetycznych roślin, ale także od warunków klimatycznych panujących w czasie sezonu wegetacyjnego[8].

Zastosowanie

Kwiaty w pąku sfotografowane cyfrową techniką mikroskopową.
  • Dereń jadalny uprawiany jest jako roślina ozdobna. Efektownie wygląda zwłaszcza w marcu i kwietniu kiedy kwitnie, a także na jesieni, kiedy pojawiają się jego owoce. Jest stosowany również na wysokie żywopłoty. Jest to krzew o skromnych wymaganiach, który dobrze się czuje na słońcu i w półcieniu, znosi gleby wapienne, susze i zanieczyszczone powietrze. W cieniu owocuje słabo i ma luźniejszy pokrój.
  • Owoce są słodko-kwaśne, mocno cierpkie ze względu na duży udział tanin (2,5 g/100 g). Bogate są w polifenole, kwasy organiczne, witaminę C i antocyjany[9]. Nadają się na przetwory, np. marmoladę, dżem, nalewki (dereniówka), nadzienie do cukierków i wypalankę – na Słowacji zwaną drienkovica, a w Niemczech Dirndlbrand. Niedojrzałe owoce można także kisić w solance, otrzymując produkt bardzo podobny do oliwek[10].
  • Z drewna wyrabiane były koła zębate, jest doskonałe do toczenia.
  • Ma działanie antyseptyczne, pomaga zwłaszcza w utrzymaniu higieny jamy ustnej. Obłupana z kory gałązka kwitnącego derenia, pogryziona na końcu jest skutecznym środkiem do czyszczenia zębów[11].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-28] (ang.).
  3. ↑ Cornus mas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  5. ↑ Dereń, [w:] Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, Warszawa: Watra, 1983, s. 42, ISBN 83-225-0106-4, OCLC 830217275.
  6. ↑ Jurke Grau, Reinhard Jung, Bertram Munker, Leksykon przyrodniczy. Zioła i owoce leśne, Warszawa 1996: Świat Książki, s. 28, ISBN 83-7129-274-0.
  7. ↑ Iwona Szot, Grzegorz P. Łysiak. Effect of the Climatic Conditions in Central Europe on the Growth and Yield of Cornelian Cherry Cultivars. „Agiculture”. 12 (9), s. 1-19, 2022. Bazylea: MDPI. DOI: 10.3390/agriculture12091295. [dostęp 2024-08-14]. (ang.). 
  8. ↑ a b c d Iwona Szot: Cornelian cherry (Cornus mas L.). Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, s. 115. ISBN 978-83-7259-427-3. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
  9. ↑ Tomasz Tarko, Aleksandra Duda-Chodak, Piotr Pogoń. Charakterystyka owoców pigwowca japońskiego i derenia jadalnego. „ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość”. 6, 73, s. 100–108, 2010. 
  10. ↑ Dereń kiszony podkarpacki. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2008-02-26. [dostęp 2020-04-03]. (pol.).
  11. ↑ Dereń - co to jest, właściwości, zastosowanie, delikatesyznatury.pl [dostęp 2022-09-04]

Bibliografia

  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  • Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-15369-4