Czubatka polska – rasa kury czubatej. Jej krajem pochodzenia jest Polska.
Pochodzenie
Pierwsze kuraki udomowiono już w III tysiącleciu p.n.e. w Indiach, lecz wykopaliska archeologiczne wykazały, że pierwsze kuraki udomowiono w VI tysiącleciu p.n.e. w Chinach. Uważa się, że obecne kury stanowią udomowioną formę kura bankiwa z domieszką kura siwego i innych gatunków wymarłych. Około 1000 r. p.n.e. kury hodowano powszechnie w Chinach, a w 500 r. p.n.e. w Egipcie i Europie, w tym również na ziemiach polskich (odkryto kości kur w wykopaliskach w Biskupinie).
Kury od wieków biegały po gospodarstwach i same znajdowały sobie pożywienie. Od XIX wieku kury zaczęto przechowywać w kurnikach.
Pierwotne kury czubate najprawdopodobniej przywędrowały do Polski z południowej Rosji, z koczowniczymi ludami Mongolii. Ówczesne czubatki przypominały kury pawłowskie lub sułtanki. Czubatka polska wędrowała przez Niemcy, Holandię, Anglię do Włoch (Padwy). Uszlachetnione zostały w Holandii, Anglii i Niemczech. Ptaki, które w tym samym czasie były hodowane w Polsce na wsiach i dworkach, zostały do dzisiaj w prawie w niezmienionej postaci, lecz jest ich bardzo mało, nazwane zostały Czubatką staropolską. Kury te są obecnie bardzo rzadko spotykane, hodowane tylko przez ekologów i pasjonatów ochrony przyrody[1].
Czubatka staropolska
Białoczub
Cechą charakterystyczną jest czub o kształcie półkulistym, częściowo zasłaniającym oczy. Ptak jest średnich rozmiarów, posiada dziób krótki i mocny. Grzebień jest pojedynczy lub różyczkowy, ściągnięty do przodu, pofałdowany i częściowo ukryty w czubie. Kury tej rasy najlepiej nadają się do hodowli ekologiczno-wybiegowej, przy właściwej pielęgnacji są żywotne i znoszą około 150–170 jaj rocznie. Kury posiadają ubarwienie piór w kolorze: kuropatwiane-złociste, czarne, białe, jastrzębiate, maślane, popielate i pstrokate[2].
Czubatka dworska
Cechą charakterystyczną jest wąski czub, zaokrąglony do góry, nie zakrywający oczu. Grzebień różyczkowy, pofałdowany, częściowo ukryty w czubie. Kura posiada krępą i zwartą sylwetkę[3].
Zielonki, owoce, warzywa, nieco granulatu, mieszanka ziaren, gryt.
Czubatka polska brodata
Kogut srebrzysto-łuskowany
Kura pochodzenia polskiego, wyróżnia się dużym bujnym czubem i brodą, które efektownie i elegancko wyglądają u odmian łuskowanych. Do niedawna nazywane były „Kurami Padewskiemi” (niem. Paduaner). Niegdyś wszystkie kury czubate w Europie nazywane były Polskimi, zmieniło w 1869 roku na kongresie hodowców w Dreźnie nazwano je Paduaner (Padewskimi), wtedy Rzeczypospolitej Polskiej nie było na mapie. W Polsce i na całym świecie (z wyjątkiem nielicznych krajów – w tym niemieckojęzycznych) nazywane są Czubatkami polskimi brodatymi, ale często można spotkać się z niepoprawną nazwą Padewska.
Pojawiły się w osiemdziesiątych latach minionego wieku. Dzięki wysiłkom Holendra Arie’go Bolanda są dostępne wszystkie odmiany barwne co u nielokowanych, włącznie z białoczubami.
Czubatka polska bezbroda
Dwie czarne kury
Jest to odmiana czubatki polskiej, różniąca się od brodatej brakiem brody i barwą czuba, która ma zazwyczaj inny kolor niż reszta ciała. Kura ta pochodzi z Polski, zostały dopracowane w Anglii i głównie w Holandii, stąd nazwa Białoczub Holenderski. W Niemczech nazywane są Holländer Haubenhühner, w Holandii Hollandse kuifhoenders, nazwy te są błędne. Nazwy na szczęście ulegają zmianom. W Polsce nazywane potocznie Białoczubami polskimi. W krajach anglojęzycznych od początku nazywane były „Polands”, „Polnish”, polskimi nazywane są także w Japonii i obu Amerykach.
Odmiany barwne
Czubatka polska bezbroda występuje w następujących odmianach barwnych:
czarna z białym czubem
niebieska z białym czubem
biała z białym czubem
żółta z białym czubem
pręgowana z białym czubem
nakrapiana z białym czubem
biała z czarnym czubem
czekoladowa z białym czubem
bursztynowa z białym czubem
beżowa z białym czubem
Białoczuby żółte i czerwone
Te dwie odmiany barwne pojawiły się stosunkowo niedawno, białoczuby żółte powstały na początku 80 lat, a czerwone na początku XXI wieku. Nadal trwają prace nad nimi, problem sprawiają czuby, które mają zbyt dużo barwnych piór i są zbyt luźne. Odmiany te pochodzą prawdopodobnie od włoskich kur. Problemem jest, że gdy miesza się te odmiany czubatek polskich bezbrodych z innymi np. czarnymi wychodzą czarne z luźnym czubem.
