Czesław Kordziński

Czesław Kordziński
Data i miejsce urodzenia

1923
Wilno

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1988
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny

Alma Mater

Akademia Górnicza w Krakowie

Uczelnia

Politechnika Krakowska

Pracodawca

Autosan

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Czesław Kordziński (ur. 1923 w Wilnie, zm. 20 listopada 1988 w Krakowie) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie silników spalinowych.

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej trafił do Rumunii, gdzie zdał maturę i podjął studia na politechnice w mieście Timișoara. Po wojnie powrócił do Polski i dokończył studia wyższe z tytułem inżyniera o specjalności lotniczej na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie. W pracy naukowej skupił się na tematyce silników spalinowych o zapłonie iskrowym. Od 1948 był pracownikiem naukowym w Katedrze Silników Spalinowych na AG. Uzyskał tytuły naukowe doktora nauk technicznych w 1959 i doktora habilitowanego w 1961. Awansował od stanowiska asystenta do docenta i kierownika (1961-1953[1]) Katedry Silników Spalinowych na Politechnice Krakowskiej. Został zastępcą dyrektora powołanego w 1970 Instytutu Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych Politechniki Krakowskiej. Od 1970 do 1988 pełnił funkcję kierownika Zakładu Silników Spalinowych z Silnikiem Iskrowym. W 1973 mianowany profesorem nadzwyczajnym[1]. Od 1983 do 1985 kierował Centrum Uczelniano-Przemysłowego. W 1986 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego

Publikował prace w zakresie swojej działalności naukowej, był członkiem rad naukowych. Od 1965 do 1987 współpracował w punkcie konsultacyjnym przy Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” w Sanoku.

Zmarł 20 listopada 1988 w Krakowie[2]. Został pochowany 25 listopada 1988 na tamtejszym cmentarzu Rakowickim (kwatera LXXIV, rząd 11, miejsce 2)[2].

Publikacje

  • Silniki spalinowe z wytryskiem paliwa lekkiego (1958)
  • Zagadnienie sprowadzania pomiarów mocy i zużycia paliwa silników spalinowych bez doładowania do warunków normalnych (1961)
  • Zwiększanie osiągów silników do samochodów i motocykli (1961)
  • Silniki dwusuwowe z zapłonem iskrowym (1963)
  • Układy wylotowe szybkobieżnych silników spalinowych (1964)
  • Zwiększanie osiągów silników do samochodów i motocykli (1964)
  • Świece zapłonowe (1966)
  • Układy dolotowe silników spalinowych (1968, współautor: Tadeusz Środulski)[3]
  • Zapłon elektryczny trakcyjnych silników spalinowych (1969)
  • Silniki spalinowe z turbodoładowaniem (1970, współautor: Tadeusz Środulski)
  • Pomiary i badania w laboratorium silników spalinowych: skrypt dla studentów wyższych szkół technicznych (1979)
  • Kis ürtartalmu belsöégésü motorok (1980)
  • Małe silniki spalinowe (1982)
  • Wtrącenia niemetaliczne w stopach żelaza (1988)
  • Badania samochodów, silników i zespołów produkcji FSC Starachowice (1989)

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ a b Andrzej Mruk. 67 lat specjalności samochodowych w Politechnice Krakowskiej. „Czasopismo Techniczne”. 12, s. 6, 2012. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej. 
  2. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Czesław Kordziński. rakowice.eu. [dostęp 2017-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  3. ↑ Układy dolotowe silników spalinowych / Czesław Kordziński, Tadeusz Środulski. bg.pcz.pl. [dostęp 2015-09-15].

Bibliografia