Cyprian Dylczyński

Cyprian Dylczyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 września 1835
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1913
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Portret Adama Chmielowskiego

Cyprian Antoni Dylczyński (ur. 26 września 1835 w Warszawie, zm. 12 czerwca 1913 tamże[1]) – polski malarz.

Absolwent gimnazjum klasycznego w swoim rodzinnym mieście, w 1852 wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, kształcąc się tam jako uczeń Rafała Hadziewicza do 1858, by w roku następnym kontynuować naukę w Dreźnie, potem zaś w Monachium u Wilhelma Kaulbacha[2] (w V 1860 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium - Techn. Malklasse)[3]. Kilka lat spędził w Paryżu. Od 1867 osiadł w Warszawie, gdzie przez wiele lat należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, aktywnie uczestnicząc w licznych wystawach tej instytucji[4].

Malował głównie obrazy historyczne, rzadziej architekturę, portrety i obrazy sakralne, wystawiał w latach 1861-1912 r.[5]. W latach późniejszych swojej kariery skłaniał się ku malarstwu rodzajowemu[6]. Tworzył też ilustracje dla Tygodnika Illustrowanego oraz Kłosów[7].

Dzieła Dylczyńskiego znajdują się w muzeach narodowych: warszawskim, krakowskim, szczecińskim i poznańskim[8], w Łazienkach Królewskich w Warszawie[9], a także we Lwowskiej Galerii Obrazów oraz w wileńskim Muzeum Sztuki Litewskiej[10].

Ważniejsze prace

  • Modlitwa Jana Kazimierza (Lwowska Galeria Obrazów)
  • Słowacki na wschodzie
  • Śmierć Jagiełły
  • O chlebie i wodzie
  • Faust i Małgorzata

Przypisy

  1. ↑ Nowak Z., 1975: Dylczyński Cyprian. W: Maurin-Białostocka J. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom II. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, strona 138.
  2. ↑ Nowak 1975, s. 138
  3. ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 7, ISBN 83-903086-1-4.
  4. ↑ Nowak 1975, s. 138
  5. ↑ Nowak 1975, s. 138, 139
  6. ↑ Encyklopedya 1888
  7. ↑ Nowak 1975, s. 139
  8. ↑ Nowak 1975, s. 139
  9. ↑ Strona muzeum [1]
  10. ↑ Nowak 1975, s. 139

Bibliografia

  • Encyklopedya Powszechna Kieszonkowa, zeszyt X, Nakład druk i własność Noskowskiego, Warszawa 1888