Pseudonim
|
The Black Rhino (pl. Czarny Nosorożec)
|
Data i miejsce urodzenia
|
9 marca 1970 Lafayette
|
Obywatelstwo
|
amerykańskie
|
Wzrost
|
193 cm
|
Masa ciała
|
101 kg
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
ciężka
|
Bilans walk zawodowych
|
Liczba walk
|
35
|
Zwycięstwa
|
29
|
Przez nokauty
|
20
|
Porażki
|
4
|
Remisy
|
2
|
Clifford Etienne (ur. 9 marca 1970 w Lafayette) – amerykański bokser.
Wczesne życie
Clifford Etienne urodził się i wychowywał w Lafayette w stanie Luizjana jako samozwańczy "kujon". Uczęszczał do St. Martinville High School w St. Martin Parish w stanie Luizjana, gdzie był wyróżniającym się zawodnikiem gridiron football na pozycji linebackera, rekrutowanym przez takie drużyny uczelniane jak m.in.: LSU Tigers, Nebraska Cornhuskers, Texas A&M Aggies, Oklahoma Sooners[1].
Jednak w 1988 roku świetnie zapowiadająca się kariera sportowa została przerwana w wyniku wyroku 40 lat więzienia za napad z bronią w ręku w centrum handlowym.
Podczas pobytu w więzieniu ważył 131 kg, zajął się boksem i zdobył w tej dyscyplinie mistrzostwa w więzieniu stanowym. Został członkiem więziennej drużyny bokserskiej „Gunslingers” w stanie Luizjana (miał wynik 30 zwycięstw na 30 walk). Zapisał się także na zajęcia na Southern University w Baton Rouge w stanie Luizjana, gdzie otrzymywał za naukę wysokie noty. W 1998 roku po 10 latach dostał zwolnienie warunkowe.
Kariera
Clifford Etienne po wyjściu z więzienia rozpoczął karierę w boksie zawodowym[2].
Etienne został uznany przez magazyn The Ring za „Najbardziej ekscytującego zawodnika do obejrzenia 2000 roku wagi ciężkiej”, w dużej mierze dzięki walce 11 listopada 2000 roku z Lawrence’em Clayem Beyem w Mandalay Bay Resort and Casino w Las Vegas, która zakończyła się wygraną Etienne'a na punkty, choć był kontuzjowany w 2. i 7. rundzie (walka była powszechnie uznana za jedną z najlepszych walk wagi ciężkiej w 2000 roku). 6 maja 2000 roku wygrał na punkty z Lamonem Brewsterem w Mellon Arena w Pittsburgh.
Etienne podpisał z telewizją Showtime, po czym jego akcję zaczęły rosnąć, jednak po przegranej walce 23 marca 2001 roku w Texas Station Casino w Las Vegas po technicznym nokaucie w 8. rundzie z Fresem Oquendo szybko spadły.
Po odbudowaniu częściowo utraconej pozycji dzięki następnym zwycięstwom, został zakontraktowany na walkę z Mikiem Tysonem, która miała miejsce 22 lutego 2003 roku w The Pyramid w Memphis, która zakończyła się porażką Etienne'a poprzez nokaut w 49. sekundzie.
Na następną walkę czekał prawie rok, kiedy 7 lutego 2004 roku w Riehle Brothers Pavilion w Lafayette w stanie Indiana stoczył walkę z Shawnem Robinsonem, z którym wygrał poprzez nokaut w 4. rundzie.
21 stycznia 2005 roku w Reliant Center w Houston przegrał przez techniczny nokaut z Calvinem Brockiem w 3. rundzie.
Ostatnia walka Etienne'a miała miejsce 14 maja 2005 roku w niemieckim Oberfrankenhalle w Bayreuth z Rosjaninem Nikołajem Wałujewem (Bestia ze Wschodu) o pas WBA Intercontinental, z którym przegrał przez nokaut w 3. rundzie.
Lista walk zawodowych
Statystyka stoczonych walk zawodowych
|
Zwycięstw: 29 (KO – nokautów: 20, walk zakończonych na punkty: 9) Przegranych: 4 (KO – nokautów: 3, walk zakończonych na punkty: 3) Remisów: 2
|
Wynik |
Rekord |
Przeciwnik |
Rozstrzygnięcie |
Runda |
Data |
Miejsce |
Uwagi
|
Przegrana |
29–4–2 |
Nikołaj Wałujew |
KO |
3 (12) |
14.05.2005 |
Oberfrankenhalle, Bayreuth |
Walka o pas WBA Intercontinental. Etienne był dwukrotnie liczony w 3. rundzie.
|
Przegrana |
29–3–2 |
Calvin Brock |
TKO |
3 (10) |
21.01.2005 |
Reliant Center, Houston |
Etienne był liczony w 2. rundzie oraz dwukrotnie w 3. rundzie.
|
Zwycięstwo |
29–2–2 |
Kenny Craven |
TKO |
2 (10) |
27.11.2004 |
Louisville Gardens, Louisville |
Etienne był liczony w 1. rundzie. Kenny Craven nie był w stanie kontynuować walki z powodu rozcięcia lewego oka.
|
Zwycięstwo |
28–2–2 |
Talmadge Griffis |
UD |
10 |
09.06.2004 |
City Center Pavilion, Reno |
|
Zwycięstwo |
27–2–2 |
Onebo Maxime |
UD |
8 |
27.05.2004 |
Alario Center, Westwego |
|
Remis |
26–2–2 |
Gilbert Martinez |
PTS |
8 |
27.03.2004 |
Caesars Tahoe, Stateline |
|
Zwycięstwo |
26–2–1 |
Mike Sheppard |
KO |
2 (8) |
21.02.2004 |
Chapparells, Akron |
|
Zwycięstwo |
25–2–1 |
Shawn Robinson |
TKO |
4 (8) |
07.02.2004 |
Riehle Brothers Pavilion, Lafayette |
|
Przegrana |
24–2–1 |
Mike Tyson |
KO |
1 (10) |
22.02.2003 |
The Pyramid, Memphis |
|
Remis |
24–1–1 |
Francois Botha |
PTS |
10 |
27.07.2002 |
New Orleans Arena, Nowy Orlean |
Etienne był liczony w 5. i 6. rundzie.
|
Zwycięstwo |
24–1 |
Terrence Lewis |
UD |
10 |
27.04.2002 |
Mohegan Sun Casino, Uncasville |
|
Zwycięstwo |
23–1 |
Gabe Brown |
TKO |
7 (10) |
02.02.2002 |
American Airlines Arena, Miami |
|
Zwycięstwo |
22–1 |
Dan Ward |
TKO |
2 (12) |
08.12.2001 |
Grand Casino, Biloxi |
Walka o pas IBA Americas.
|
Zwycięstwo |
21–1 |
Ken Murphy |
KO |
1 (10) |
31.08.2001 |
Grand Casino, Gulfport |
|
Zwycięstwo |
20–1 |
Arthur Weathers |
KO |
1 (10) |
22.06.2001 |
Grand Casino, Gulfport |
|
Przegrana |
19–1 |
Fres Oquendo |
TKO |
8 (10) |
23.03.2001 |
Texas Station Casino, Las Vegas |
Fres Oquendo był liczony w 1., 2., 3., 7. i 8. rundzie.
|
Zwycięstwo |
19–0 |
Lawrence Clay Bey |
UD |
10 |
11.11.2000 |
Mandalay Bay Resort and Casino, Las Vegas |
Etienne był kontuzjowany pod koniec 2. i 7. rundy.
|
Zwycięstwo |
18–0 |
Cliff Couser |
TKO |
3 (10) |
09.09.2000 |
Mountaineer Casino Racetrack and Resort, Chester |
Walka o pas NABF.
|
Zwycięstwo |
17–0 |
Joey Guy |
KO |
3 (12) |
30.06.2000 |
Baton Rouge |
Walka o pas IBA Continental.
|
Zwycięstwo |
16–0 |
Lamon Brewster |
UD |
10 |
06.05.2000 |
Mellon Arena, Pittsburgh |
Lamon Brewster zerwał więzadła w kolanie w 1. rundzie.
|
Zwycięstwo |
15–0 |
Harold Sconiers |
UD |
10 |
18.03.2000 |
Baton Rouge |
|
Zwycięstwo |
14–0 |
James Jones |
TKO |
2 (10) |
26.02.2000 |
Grand Casino, Biloxi |
Etienne był liczony w 1. rundzie.
|
Zwycięstwo |
13–0 |
Marvin Hunt |
TKO |
1 (6) |
28.01.2000 |
The Ruins, Nowy Orlean |
|
Zwycięstwo |
12–0 |
Dan Conway |
TKO |
1 (4) |
26.11.1999 |
New Orleans Arena, Nowy Orlean |
|
Zwycięstwo |
11–0 |
Darrell Morgan |
TKO |
1 (4) |
17.09.1999 |
All American Sports Park, Las Vegas |
|
Zwycięstwo |
10–0 |
Clarence Goins |
KO |
1 |
08.09.1999 |
Treasure Chest Casino, Kenner |
|
Zwycięstwo |
9–0 |
Abdul Muhaymin |
UD |
8 |
20.08.1999 |
Baton Rouge |
|
Zwycięstwo |
8–0 |
Eric Jackson |
KO |
1 (8) |
11.06.1999 |
Casino Magic, Bay Saint Louis |
|
Zwycięstwo |
7–0 |
Ronnie Smith |
KO |
1 |
30.04.1999 |
Marksville |
|
Zwycięstwo |
6–0 |
Larry Scott |
UD |
6 |
15.04.1999 |
Miccosukee Indian Gaming Resort, Miami |
|
Zwycięstwo |
5–0 |
Wesley Martin |
TKO |
6 (6) |
27.02.1999 |
Baton Rouge |
|
Zwycięstwo |
4–0 |
Willie Kyles |
TKO |
1 (6) |
06.02.1999 |
Casino Magic, Bay Saint Louis |
|
Zwycięstwo |
3–0 |
Eddie Richardson |
UD |
6 |
19.01.1999 |
Municipal Auditorium, Nowy Orlean |
|
Zwycięstwo |
2–0 |
Curt Render |
TKO |
1 (4) |
11.12.1998 |
Marksville |
|
Zwycięstwo |
1–0 |
John Randall |
KO |
1 (4) |
03.12.1998 |
Casino Magic, Bay Saint Louis |
|
Działalność przestępcza i uwięzienie
11 sierpnia 2005 roku portal Fightnews.com poinformował o definitywnym zakończeniu kariery Etienne'a w następujący sposób:
Znany bokser wagi ciężkiej Clifford Etienne został aresztowany w środę w Baton Rouge w Luizjanie pod zarzutem napadu z bronią w ręku, porwania i usiłowania zabójstwa policjanta. Etienne rzekomo obrabował lokalną firmę, ukradł samochód z kobietą i jej dziećmi, a następnie wycelował broń w funkcjonariuszy policji. Jest przetrzymywany w więzieniu parafialnym East Baton Rouge z kaucją w wysokości 70 000 dolarów amerykańskich[3][4].
22 czerwca 2006 roku podczas procesu w Baton Rouge w stanie Luizjana został uznany winnym dokonania zarzucanych mu czynów i skazany na 150 lat więzienia bez możliwości zwolnienia warunkowego[2], jednak w kwietniu 2013 roku ze względu na tzw. "techniczność" wyrok został skrócony do 105 lat więzienia[5][6].
Podczas pobytu w więzieniu został malarzem, malującym dzieła sztuki w więzieniu, a we wrześniu 2015 roku dostał pracę fryzjera[7].
Przypisy
Linki zewnętrzne