Christina Koch pracowała nad rozwojem instrumentów wykorzystywanych w naukach o kosmosie i zdalnej inżynierii. W latach 2002–2004 jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokich Energii Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda NASA przyczyniła się do stworzenia instrumentów naukowych wykorzystanych w kilku misjach NASA, które badały astrofizykę i kosmologię[6]. W tym czasie pełniła również funkcję adiunkta w Montgomery College(inne języki) w Maryland i prowadziła tam kurs fizyki laboratoryjnej.
Koch świętuje swój sukces w rozpaleniu ognia podczas treningu przetrwania na pustyni w 2013 roku
W latach 2004–2007 jako pracownica naukowa Koch uczestniczyła w programie antarktycznym USA (United States Antarctic Program). W ramach pracy spędziła łącznie trzy i pół roku w regionach arktycznych i antarktycznych[6][12], w tym w Antarktyce cały zimowy sezon w amerykańskiej stacji polarnej Amundsena – Scotta, gdzie doświadczyła temperatury −44 °C, a także cały sezon w amerykańskiej stacji polarnej im. Palmera. Podczas pobytów naukowych na Antarktydzie, Koch był członkinią zespołów pożarowych oraz poszukiwawczo-ratowniczych Ocean / Lodowiec. Okres swojego pobytu na biegunie południowym opisywała później jako psychiczne i fizyczne wyzwanie: „Oznacza to miesiące bez, słońca, z tą samą ekipą i bez przesyłek pocztowych lub świeżej żywności. Izolacja, nieobecność rodziny i przyjaciół, oraz brak nowych bodźców dla zmysłów to warunki, w których musisz znaleźć strategię by prosperować.”[13]
W 2001 roku Koch ukończyła Akademię NASA w Goddard Space Flight Center (GSFC). W latach 2002–2004 pracowała jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokoenergetycznej w GSFC[14].
W czerwcu 2013 r. została wybrana przez NASA do 21. Grupy Astronautów[15]. W lipcu 2015 r. ukończyła szkolenie, które umożliwiło jej udział w misjach[7]. Szkolenie dla astronautów, w którym brała udział, obejmowało naukowe i techniczne odprawy, intensywne szkolenie z systemów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, spacery kosmiczne, robotykę, trening fizjologiczny, lot szkoleniowy w T – 38 oraz szkolenie w zakresie przetrwania w wodzie i dziczy[6].
14 marca 2019 roku, na pokładzie Sojuza MS-12, Koch – wraz z Aleksiejem Owczininem i Nickiem Hague – wyruszyła na Międzynarodową Stację Kosmiczną aby przyłączyć się do załogi Ekspedycji 59 / 60 / 61.
Swój pierwszy spacer kosmiczny, Koch miała wykonać – wraz z Anne McClain – 29 marca 2019 roku. Miał to być pierwszy kobiecy spacer kosmiczny. Jednak problemy z rozmiarami skafandra spowodowały, że zamiast McClain udział w EVA wziął Hague. Pierwszy kobiecy spacer kosmiczny odbył się dopiero 18 października 2019 roku. Wzięły w nim udział Christina Koch i Jessica Meir. Był to pierwszy spacer Koch. W czasie tego spaceru kosmicznego Koch i Meir dokonały długotrwających napraw: serii aktualizacji systemów zasilania MSS i obserwatoriów fizyki[16][17][18].
W związku ze zmianami związanymi z agendą programu Rozwoju Załogi Lotów Komercyjnych, 17 kwietnia 2019 roku podjęto decyzję o przedłużeniu misji Koch do lutego 2020 r., co oznaczało zadanie rekordowego pobytu kobiety w przestrzeni kosmicznej; równocześnie był to pierwszy przypadek, kiedy dokonano zmiany misji NASA dla astronauty przebywającego w kosmosie po raz pierwszy[19][20]. Sojuz MS-13 z Koch, Parmitano i Skworcowem na pokładzie odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 6 lutego 2020 roku o 5:50 UTC i wylądował w Kazachstanie w pobliżu miasta Żezkazgan o 9:12 UTC. Powrót po ponad 328 dniach w przestrzeni kosmicznej był najdłuższym ciągłym pobytem kobiety w kosmosie. W ten sposób Christina Koch pobiła wcześniejszy rekord (289 dni) ustanowiony przez Peggy Whitson[21][22].
Wykaz lotów
Cała załoga MSK przed pierwszym spacerem kobiecego zespołu
Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Christina Koch
№
Data startu
Statek kosmiczny
Data lądowania
Statek kosmiczny
Funkcja
Czas trwania
1.
14 marca 2019 19:14:08 UTC
Sojuz MS-12
6 lutego 2020 05:50:28 UTC
Sojuz MS-13
inżynier pokładowa
328 dni 13 godzin 58 minut
Łączny czas spędzony w kosmosie – 328 dni 13 godzin i 58 minut
Życie osobiste
Christina Koch mieszka w Teksasie z mężem Robertem Kochem[6]. Lubi podróże z plecakiem, wspinaczkę skałkową, wioślarstwo, żeglarstwo, bieganie, jogę oraz pracę społeczną, fotografię i podróże[6].
Nagrody i wyróżnienia
Podczas pracy w NASA i Johns Hopkins, Christina Koch zdobyła wiele nagród w tym:
w 2005: Medal Służby Antarktycznej z wyróżnieniem za pobyt przez cały sezon zimowy przyznany przez Kongres USA, oraz Nagrodę NASA za Osiągnięcie Grupowe, NASA Suzaku Mission za spektrometr rentgenowski;
.jpg)
