Charakter przestępstwa (ang. The Nature of a Crime) – trzecia i ostatnia powieść napisana wspólnie przez Josepha Conrada i brytyjskiego pisarza Forda Madoksa Forda. Opublikowana w 1909 w czasopiśmie „The English Review”[1], w formie książkowej wydana po śmierci Conrada, w 1924[2].
Historia wydania
W 1906 rodzina Conradów po powrocie z trzymiesięcznego pobytu we Francji mieszkała przez jakiś czas w domu będącym własnością Forda w Winchelsea. Zdzisław Najder pisze, że powodem było m.in. to, że: „Ford pragnął współpracy Conrada przy fabrykowanej dla pieniędzy, kiczowatej opowieści Charakter przestępstwa”[3]. Potem drogi obu pisarzy rozeszły się na kilkanaście lat. Pod koniec życia Conrada, w pierwszej połowie 1924, Ford zaproponował wydanie w oddzielnym tomie Charakteru przestępstwa, głównie powodowany motywami finansowymi. Sprawa przeciągała się ze względu na kwestie praw autorskich i wydawniczych. Powieść ukazała się już po śmierci Conrada[4].
Przedmowa do wydania książkowego powieści była ostatnim ukończonym tekstem literackim napisanym przez Conrada[5].
Przypisy
Bibliografia
Powieści i nowele |
|
---|
Zbiory nowel i opowiadań |
- Opowieści niepokojące (Karain, wspomnienie, Idioci, Placówka postępu, Powrót, Laguna)
- Młodość i inne opowiadania (Młodość, Jądro ciemności, U kresu sił)
- Tajfun i inne opowiadania (Tajfun, Amy Foster, Falk, Jutro)
- Sześć opowieści (Gaspar Ruiz, Donosiciel, Bestia, Anarchista, Pojedynek, Il Conde)
- Między lądem a morzem (Uśmiech fortuny, Tajemny wspólnik, Freja z Siedmiu Wysp)
- Wśród prądów (Plantator z Malaty, Wspólnik, Gospoda dwóch wiedźm, Dla dolarów)
- Opowieści zasłyszane (Dusza wojownika, Książę Roman, Opowieść, Czarny oficer)
|
---|
Dramaty |
|
---|
Eseje i wspomnienia |
|
---|