Nazwa wywodzi się od słowiańskiego antroponimuBuczek, Buszek bądź Buszko[3]. Nazwa niemiecka Butzke oraz nazwisko rodu von Butzke są adaptacjami nazwy słowiańskiej[3].
Historia
Buczek i okolice z 1891 r.
Miejscowość o metryce średniowiecznej (pierwsza wzmianka 1346[3]) i gniazdo rycerskiego rodu, który wziął od niego swoje imię. Butzke. Majątek nadano rodzinie Butzke jako lenno w 1555 r. przez księcia Barnima IX. W XVII wieku podzielony na dwie części, z których jedna przeszła w ręce rodziny Lorenz. W drugiej połowie XVIII wieku majątek ponownie scalony przez rodzinę von Butzke i przekształcono w alodium. W 1804 r. majątek kupiła rodzina von Kleist, w 1812 r. odkupił go dzierżawca von Kleistów – Mielke, a następnie w 1828 r. Langerbeck, który wybudował dwór i zabudowania folwarczne. Od 1856 r. do końca II wojny światowej majątek był własnością rodziny Lobeck[4].
grodzisko wyżynne, cyplowe datowane na IX–X wiek, usytuowane na wzniesieniu o stromych zboczach otoczone z trzech stron podmokłymi łąkami z warstwą kulturową i materiałem archeologicznym. Odkryto je 2,5 km na północny wschód w widłach rzeki Radew i Chotla. Jest to przykład doskonale zachowanego osiedla obronnego Słowian z okresu wczesnego średniowiecza. Jest to obszar o wymiarach (125 × 125) m i obecnie pokryty krzewami i drzewami liściastymi
liczne ułamki bursztynu odkryto w 1870 r. na dnie wyschniętego tam jeziora (Alte See), a w latach 1877–1878 w efekcie przeprowadzonych prac wykopaliskowych wydobyto ponad tysiąc paciorków szklanych i bursztynowych, metalowe ozdoby stroju, monety srebrne, pierścienie, przęśliki i naczynia gliniane; jezioro to było uznawane jako miejsce składania depozytów o znaczeniu religijnym manifestujące świętość wody jako źródła życia
