Brytyjski Korpus Ekspedycyjny

British Expeditionary Force

Historia
Państwo	Imperium brytyjskie
Sformowanie	1914
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	BEF
Dowódcy
Pierwszy	John French
Ostatni	Douglas Haig
Działania zbrojne
I wojna światowa (front zachodni): I bitwa pod Ypres II bitwa pod Ypres bitwa nad Sommą bitwa pod Cambrai ofensywa stu dni
Organizacja
Dyslokacja	Francja
Rodzaj sił zbrojnych	lądowe

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (ang. British Expeditionary Force, BEF) − wydzielona część armii brytyjskiej, uczestnicząca w walkach w czasie I i II wojny światowej.

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii. W czasie I wojny światowej brał udział w walkach we Francji i w Belgii przeciw wojskom armii niemieckiej.

W czasie II wojny światowej Korpus również uczestniczył w walkach w obronie Francji, atakowanej przez wojska III Rzeszy. Po walkach w Belgii został okrążony pod Dunkierką, jednak dzięki rozkazowi Hitlera z 24 maja 1940 zakazującemu dowodzonej przez gen. Ewalda Kleista 1 Armii Pancernej zadania decydującego uderzenia, został wraz z pozostałymi wojskami alianckimi liczącymi około 338 tys. żołnierzy ewakuowany na Wyspy Brytyjskie^[1].

• John French (1914–1915)
• Douglas Haig (1915–1918)

• Brytyjskie Siły Ekspedycyjne − Ordre de Bataille z 1940 roku

• Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0. Brak numerów stron w książce
• Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.