Brytyjska inwazja (ang.British Invasion) – określenie okresów w historii rocka w latach 60. oraz 80. XX wieku, a także brytyjskich zespołów biorących udział w jej tworzeniu[1].
Rock and roll przyjął się natomiast w Europie, głównie w Wielkiej Brytanii. Tamtejsze grupy, adaptując główne cechy rock and rolla, dodały swoisty europejski smaczek i żywiołowość tej muzyce. W połowie lat sześćdziesiątych grupy te, przede wszystkim The Beatles, The Animals, The Dave Clark Five, Herman’s Hermits i The Rolling Stones, reeksportowały tę muzykę z powrotem do Ameryki Północnej. Wydarzeniem, które praktycznie z dnia na dzień otworzyło Amerykę na brytyjskich wykonawców było amerykańskie tournée Beatlesów z 1964 roku i sukces ich singla I Want to Hold Your Hand[potrzebny przypis].
Przyjęcie tych grup było entuzjastyczne i graniczyło z histerią. Na fali wywołanej przez wspomniane najwybitniejsze zespoły, wielu innych brytyjskich wykonawców odniosło wówczas sukces w USA. „Inwazja” przewróciła dotychczasową scenę muzyczną tego kraju, spychając w cień dotychczas zajmujących ją „grzecznych chłopców”, śpiewających banalne piosenki (jak Bobby Vee) i wywołując pojawienie się amerykańskich zespołów nowego nurtu. Na skutek tej drugiej fali popularności rock and rolla, stał się on wiodącym nurtem w muzyce pop do czasów powstania rapu[potrzebny przypis].
