Pocztówka z Łazisk Górnych, w lewym dolnym roku kopalnia Brada (1913)
Teren dzielnicy (podobnie jak całych Łazisk) już w XVII w. zasobny był w pokłady węgla - w 1849 r. uruchomiono kopalnię Brade (od nazwiska górmistrza i dyrektora kopalni Juliusa Brade z Wrocławia, który cieszył się dużymi względami u księcia pszczyńskiego[1] - właściciela kopalń na tym terenie). Wcześniej, w 1680 r. uruchomiono hutę szkła. W 1885 r. Bradę zamieszkiwało 350 osób, posiadała też własny urząd pocztowy[2].
Około 1931 roku nazwę kopalni zmieniono na Brada (zob. Kopalnia Węgla Kamiennego Bolesław Śmiały).
Na Bradzie znajduje się najstarszy zabytek miasta – krzyż z 1738 roku, wystawiony przez dzierżawcę książęcej huty szkła w podziękowaniu za ocalenie zakładu podczas straszliwej wichury (pamięć o wichurze jest widoczna do dzisiaj w herbie Łazisk Górnych). Krzyż znajduje się na posesji prywatnej rodziny Szroborzów przy ulicy Brada.
W 1991 r. otwarto kaplicę, w której odprawiane są msze i nabożeństwa (dzielnica należy do parafii w Łaziskach Górnych).
↑Dr Julius Brade (ur. 1804 we Wrocławiu, zm. 1876 w Wałbrzychu) – królewski radca i starosta górniczy, deputowany i specjalista w projektach kopalń głębinowych. Wykładowca w wałbrzyskiej Szkole Górniczej, odznaczony Orderem Korony. Jego grobowiec zachował się w Wałbrzychu. Za: Sikora Anna, Co łączy Łaziska z Wałbrzychem, w: Gazeta Łaziska, Nr 9 (325), s. 10
,_1913.jpg)
