Zobacz też: Bojano w innych znaczeniach tej nazwy.

Ten artykuł od 2008-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bojano

wieś
Kościół św. Jadwigi Królowej w Bojanie
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	wejherowski
Gmina	Szemud
Wysokość	ok. 160 m n.p.m.
Liczba ludności (31.03.2022)	4207[2]
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	84-207[3]
Tablice rejestracyjne	GWE
SIMC	0175120
Położenie na mapie gminy Szemud Bojano
Położenie na mapie Polski Bojano
Położenie na mapie województwa pomorskiego Bojano
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Bojano
54°28′25″N 18°22′57″E/54,473611 18,382500[1]

Bojano (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Bòjano, niem. Bojahn^[4] – wieś w Polsce na Kaszubach, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud, przy drodze wojewódzkiej nr 218 w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich.

Od początku XXI wieku wieś przeżywa okres rozkwitu. Swoje domy budują tutaj mieszkańcy Gdyni, co jest przyczyną utrwalania się nazwy „sypialnia Gdyni”. Połączenie z Gdynią umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr "191").

We wsi istnieją dwie przychodnie (specjalistyczna i podstawowa opieka zdrowotna), klinika weterynaryjna, prywatne przedszkole, szkoła podstawowa, okręgowa stacja kontroli pojazdów, supermarket, siłownia i sala gimnastyczna.

Obszar Bojana zasiedlony był prawdopodobnie już w okresie mezolitu (8400-4200 p.n.e.), a na pewno w neolicie (4200-1700 p.n.e.). Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić występowanie na terenie Bojana ludności kultury amfor kulistych (2700-2000 p.n.e.). Znaleziono tu płyty kamienne pochodzące z megalitycznego grobowca. Odkryto tu także cmentarzysko płaskie grupa wschodniopomorskiej (kaszubskiej) kultury łużyckiej datowane na ok. 1000 p.n.e. oraz aż 4 stanowiska kultury wschodniopomorskiej (500-125 p.n.e.). W 1891 roku odkryto na terenie wsi skarb składający się z pięknych naramienników i nagolennika oraz szpil z brązu. Rejestrowane są też liczne groby skrzynkowe zawierające popielnice twarzowe oraz ozdoby z brązu.

Bogate ślady osadnictwa na terenie Bojana pochodzą także ze średniowiecza. Najstarsze źródło pisane o Bojanie pochodzi z 1311 roku. W dokumencie z tego okresu i w innym z 1402 nazwę wsi zapisano jako Bojan. Na początku XIV wieku Bojano było wsią czynszową i należało do krzyżackiego obwodu leśnego (1311 rok). W 1340 i w XV wieku wieś rządziła się prawem polskim. W XV wieku liczyła 15 gospodarstw. Później przeszła na prawo niemieckie i zarządzał nią sołtys. Oprócz majątku sołeckiego w skład wsi wchodziło kilkanaście gospodarstw chłopskich. W 1472 roku dochody z Bojana należały do sekretarza miasta Gdańska Jana Lindowa i rajcy Jerzego Bocka. Wykaz z 1570 wymienia we wsi Bojan ponownie 15 gospodarstw, a ponadto karczmę, ogrodnika i węglarza. Dzierżawcą Bojana był wtedy Ludwik Wenden. Nad przepływającą przez Bojano rzeczką Kaczą znajdowało się wiele młynów. W 1438 roku odnotowano, że w nieistniejącej osadzie Schoenfliss znajdował się „od wieków” młyn wodny. Niestety, jak dotąd, lokalizacja tej osady jak i samego młyna jest nieznana.

Wieś królewska Bojan położona była w II połowie XVI wieku w powiecie gdańskim województwa pomorskiego^[7].

W dwudziestoleciu międzywojennym w II RP. W latach 1939–1945 pod okupacją Rzeszy Niemieckiej. W roku 1942 administracja niemiecka nadała miejscowości nową nazwę Blücherode. W trakcie badań archeologicznych przeprowadzonych na terenie wsi (w jej północno- wschodniej części) odkryto pozostałość stanowiska strzeleckiego z czasów II wojny światowej z łuskami amunicji 7,62 × 25 mm (typ Tokariew)^[8].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Szkoła w Bojanie należy do najstarszych w okolicy, po Koleczkowie. Pierwszy budynek szkolny, jak podaje kronika tej placówki oświatowej, wybudowano z inicjatywy dworu w 1773 r. Była to mała szkółka, kryta strzechą, z jedną salą lekcyjna o powierzchni 25 m². W 1887 r., do szkoły uczęszczało 83 uczniów. Szkołę stopniowo rozbudowywano i modernizowano. Gliniane mury i podłogi zastąpiono cegłą paloną. Później na podłogi włożono deski, a słomę na dachu zastąpiono trzciną. W latach 1895–1906 nauczycielem kierującym szkołą był Józef Daczkowski. W 1910 r. po kapitalnej przebudowie szkoła w Bojanie stała się budynkiem piętrowym. W owym budynku wygospodarowano dwie sale lekcyjne po 54 m² każda oraz dwa mieszkania nauczycielskie. Od tego czasu szkoła była dwuklasówką, uczącą cztery oddziały łączone, to znaczy klasa I i II oraz klasy III i IV. Po odzyskaniu niepodległości w 1920 r. kierownictwo szkoły w Bojanie powierzono Bernardowi Borkowiczowi, po nim w 1925 roku kierownikiem szkoły został mianowany Feliks Ciepłuch, który zginął 22 marca 1940 roku w obozie Stutthof. W czasie okupacji hitlerowskiej był okres że szkoła z braku nauczyciela była nieczynna. Lekcje uruchomiono według niemieckiego programu. Naukę prowadził folksdojcz z Łodzi Brener, po jego powołaniu do wojska, panna Ruth, a później córka Niemca Raascha.

W pierwszym roku po wojnie szkoła w Bojanie była nieczynna. Budynek szkolny był zniszczony działaniami wojennymi. W drugiej połowie 1946 prowizoryczne zajęcia prowadzono w budynku Franciszka Schütza, funkcję kierownika szkoły przyjął nauczyciel Bernard Rohde. Po półtora roku zastąpił go Stefan Ropel. W roku 1947 przystąpiono do odbudowy zniszczonego przez działania wojenne budynku szkolnego. Odbudowę prowadzono etapami przy znacznym wkładzie robocizny i pieniędzy miejscowej ludności. W 1949 r. odbudowano dom gospodarczy, a w rok później wykonano ogrodzenie obiektu szkolnego od strony ulicy. W roku 1951/52 szkoła w Bojanie stała się szkołą siedmioklasową. Rozbudowę budynku szkolnego zakończono 14 grudnia 1953 r. W roku szkolnym 1955/56 nastąpiła kolejna zmiana na kierowniczym stanowisku w szkole. Odszedł Stefan Ropel, jego miejsce na krótko zajął Jerzy Trepczyk, którego wkrótce zmienił Franciszek Makowski. Od 1 września 1959 roku kierownictwo w szkole przejął Bolesław Bork. Szkoła w Bojanie stała się z dniem 1 września 1972 roku filią szkoły w Koleczkowie. Na miejscu pozostały początkowo 4, a później 3 klasy nauczania początkowego. W roku 1984 r. dotychczasowy dyrektor przeszedł na emeryturę, funkcję dyrektora przejęła jego córka Barbara Tomaszewska, która opuściła Polskę w 1989 r. Od 1990 roku szkołą w Bojanie kieruje Danuta Hefta. W tym czasie zwiększyła stopień organizacyjny szkoły do ośmiu klas. W 1999 roku wprowadzona została reforma oświaty, powstały gimnazja. W dniu 1 września 1999 roku Szkoła Podstawowa w Bojanie wprowadziła się do nowego obiektu^[9]. 28 maja 2009 roku odbyło się oficjalne nadanie gimnazjum imienia Roberta Schumana. Od 1 lutego 2012 roku połączono szkołę podstawową z gimnazjum i razem stanowią Zespół Szkół w Bojanie. Dyrektorką zespołu szkół została mgr Danuta Hefta.

W Bojanie istnieje również młodzieżowa orkiestra dęta strażacka, która od kilku lat^[kiedy?] przyjmuje nowych uczniów.

Aktualnie szkoła jest bardzo duża i uczęszcza do niej ponad 700 uczniów.

• Parafia św. Jadwigi Królowej w Bojanie

• Ziemia Wejherowska, praca zbiorowa pod red. R. Osowicka, J. Grubba, Gdańsk 1980.
• B. Bork, Bojano, Gdańsk 1994.