PROFILPELAJAR.COM

Bożena Modelska-Strzelecka
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1916 r. ; Lwów
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 1974 r. ; Kraków
	profesor
	Specjalność: geograf, historyk geografii
Doktorat	4 października 1951 r. ; Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	30 kwietnia 1960 r. ; Uniwersytet Wrocławski
	zatrudnienie
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
Okres zatrudn.	1945–1961
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Okres zatrudn.	1961–1974
	Odznaczenia

Bożena Aniela Stanisława Modelska-Strzelecka (ur. 7 maja 1916 r. we Lwowie, zm. 27 grudnia 1974 r. w Krakowie) – polska geograf i historyk geografii, profesor, współtwórczyni polskiej szkoły geografii historycznej, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Życiorys

Urodzona 7 maja 1916 r. we Lwowie^[1], była córką prof. Teofila Modelskiego^[2] i Stefanii z Torońskich. Jej stryjem był Izydor Modelski. Ukończyła szkołę powszechną w Wilnie, a następnie uczyła się w tamtejszym gimnazjum im. ks. Adama Czartoryskiego, zaś w 1931 r. podjęła naukę w Gimnazjum im. Królowej Jadwigi we Lwowie, gdzie trzy lata później zdała maturę^[3].

Od 1934 r. studiowała geografię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1939 r. uzyskała dyplom. Po kampanii wrześniowej i aneksji Lwowa przez ZSRR była w do 1940 słuchaczką kursu Sowieckiego Biura Pogody, po czym podjęła pracę jako meteorolog na lotnisku cywilnym w podlwowskim Skniłowie. W 1941 r. wygrała konkurs na posadę aspiranta w Katedrze Geologii Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie, ale z powodu niemieckiej agresji na ZSRR do końca niemieckiej okupacji pracowała jako kasjerka w biurze hotelu Bristol^[3].

Po wojnie przeniosła się w 1945 r. do Krakowa i zaczęła pracę tłumacza przysięgłego języków rosyjskiego i ukraińskiego oraz asystenta wolontariusza w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i włączyła się w działalność Komitetu Słowiańskiego w Polsce, a pod koniec 1945 r. objęła funkcję sekretarza redakcji organu tej organizacji pt. „Życie Słowiańskie”^[3].

W 1946 r. przeniosła się do Wrocławia, gdzie objęła stanowisko w Katedrze Geografii Historycznej na Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej, współtworzyła Instytut Geograficzny i wrocławski oddział Polskiego Towarzystwa Geograficznego oraz brała udział w reaktywacji „Czasopisma Geograficznego”. Kontynuowała działalność w Komitecie Słowiańskim w Polsce, należąc do zarządu wrocławskiego oddziału i jako jego działaczka weszła w skład polskiej delegacji na Kongres Ogólnosłowiański w Belgradzie w grudniu 1946 r. Zaangażowana w powstanie instytutowej biblioteki, następnie przez kilka lat zajmowała się gromadzeniem, inwentaryzacją i katalogowaniem zbiorów^[3].

4 października 1951 r. otrzymała stopień doktora, a 1 stycznia 1956 r. otrzymała stanowisko adiunkta. Habilitowała się 30 kwietnia 1960 r. na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie pracy pt. Ze studiów nad geografią i kartografią XV wieku^[4] i 9 czerwca tego samego roku otrzymała stanowisko docenta. W 1961 r. wróciła do Krakowa i została docentem w Katedrze Geografii Fizycznej UJ, a w 1965 r. objęła kierownictwo w nowo utworzonym Zakładzie Geografii Historycznej. W 1970 r. jej zakład został zlikwidowany, a ona sama trafiła do Zakładu Geografii Fizycznej w Instytucie Geografii, gdzie kierowała nieformalną pracownią geografii historycznej i historii geografii^[3].

Promotor dwóch doktorów. Członek od 1969 r. Zespołu Historii Geografii przy Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk oraz od 1974 r. Komisji Geografii Historycznej Komitetu Nauk Historycznych PAN. Zajmowała się głównie geografią historyczną^[3], jest uznawana za współtwórczynię polskiej szkoły geografii historycznej^[2]. Jej prace poświęcone były głównie badaniom nad dorobkiem Jana Długosza, co było podstawą jej doktoratu, brała również udział w pracach nad reedycji dzieł Długosza. Prowadziła badania nad geografią i kartografią polskiego odrodzenia oraz „Geografią” Ptolemeusza, która stała się podstawą nadania jej habilitacji^[3].

Od 8 lutego 1949 r.^[3] żona Władysława Strzeleckiego^[2], para nie miała dzieci^[3].

Zmarła 27 grudnia 1974 r. w Krakowie^[1] i została pochowana na cmentarzu Rakowickim z mężem i ojcem^[2].

Odznaczenia

Medal 10-lecia PRL (1955 r.)^[3]
Medal 15-lecia Odzyskania Dolnego Śląska (1960 r.)^[3]
Odznaka Jubileuszowa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964 r.)^[3]
Złoty Krzyż Zasługi (1973 r.)^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b Bożena Modelska h. Straszybut. [w:] Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d Uniwersyteckie zaduszki 2016 — nowy przewodnik. Uniwersytet Wrocławski, 2016-10-22. [dostęp 2017-11-16]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Bożena Aniela Stanisława Strzelecka. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2018-01-20]. (pol.).
↑ Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1959–1961, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 243 .