Biurowiec Rodan Systems

Widok z powietrza od strony północno-zachodniej
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Puławska 465
Typ budynku	biurowiec
Architekt	Magdalena Staniszkis, Piotr Mrugalski, Magdalena Jarczewska, Przemysław Sacewicz
Inwestor	Rodan Systems Sp. z o.o.
Kondygnacje	3
Powierzchnia użytkowa	1768 m²
Rozpoczęcie budowy	1997
Ukończenie budowy	1998
Położenie na mapie Warszawy Biurowiec Rodan Systems
Położenie na mapie Polski Biurowiec Rodan Systems
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Biurowiec Rodan Systems
52°08′14″N 21°01′07″E/52,137222 21,018611
Multimedia w Wikimedia Commons

Biurowiec Rodan Systems – budynek biurowy znajdujący się przy ul. Puławskiej 465 w Warszawie.

Budynek znajduje się przy ul. Puławskiej 465 przy skrzyżowaniu z ul. Kormoranów w dzielnicy Ursynów, na terenie obszaru MSI Pyry^[1][2][3]. Został zaprojektowany wraz z wnętrzami w 1997 roku w pracowni architektonicznej Staniszkis-Architekt^[3]. Głównymi architektami byli Magdalena Staniszkis, Piotr Mrugalski, Magdalena Jarczewska i Przemysław Sacewicz^[3]. Za konstrukcję odpowiedzialny był Krzysztof Guraj a za projekt zieleni – Barbara Krauss-Galińska^[1].

Budynek powstał w latach 1997–1998^[1][3] z przeznaczeniem na siedzibę inwestora − spółki Rodan Systems działającej w branży informatycznej^[3].

Inwestycję zrealizowano na działce o powierzchni 5210 m²^[3]. Kubatura budynku to 7040 m³, powierzchnia całkowita 2212 m²^[3], a użytkowa 1768 m²^[3]. Zaprojektowano 50 miejsc parkingowych^[3].

Budynek ma trzy kondygnacje nadziemne^[3], brak części podziemnej^[4]. Jego konstrukcja wykonana jest w technologii monolitycznej^[4]. Ma układ trójtraktowy z dwoma pionami klatek schodowych^[3]. Rzut budynku dzieli się na dwa nieregularne załamane segmenty, które są połączone częścią centralną mieszczącą hol główny^[4]. Jego kształt wynika w dużej mierze z trójkątnego kształtu działki^[5]. Korytarze oraz funkcje techniczne zlokalizowano od strony ulicy Puławskiej, natomiast pomieszczenia biurowe oraz jadalnia, biblioteka i sale konferencyjne zaplanowane po przeciwnej stronie mają widok na zaaranżowany na potrzebę inwestycji ogród (porośnięty m.in. brzozami^[6]) oraz zabudowę jednorodzinną^[3]. Stworzono w ten sposób kurtynę akustyczną^[3]. Południowa część budynku zakończona jest ostrym narożnikiem znajdującym się na dwukondygnacyjnym podcięciu^[3]. Mieści on przeszklone „gniazdo dyrektorskie”^[3].

Najbardziej charakterystycznym detalem architektonicznym budynku są małe kwadratowe i głęboko osadzone okna ułożone najczęściej po dwa na każdą kondygnację na fasadzie od strony ul. Puławskiej^[3]. Mają one dwa rozmiary 60 × 60 cm i 90 × 90 cm^[3]. W założeniu ich układ ma przypominać perforowaną taśmę, która była wykorzystywane w początkach informatyki do przechowywania danych, co nawiązuje do przedmiotu działalności inwestora^[3][5]. Dodatkowo powodują one, że budynek wydaje się być większym niż w rzeczywistości jest^[3]. Elewację budynku tworzy surowa, szara betonowa cegła^[3][5]. Umieszczono na niej siatkę ze stali nierdzewnej, którą pokrywają pnącza winorośli Vitis riparia^[6][3].

Budynek otrzymał nagrodę I stopnia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za 1999 rok^[3]. Był nominowany do nagrody Życie w Architekturze organizowanej przez czasopismo „Architektura-Murator” w kategorii budynków użyteczności publicznej za okres 1989–1999^[7]. W 2006 roku został zaliczony do 20 najbardziej przełomowych „ikon polskiej architektury” wybudowanych po 1989 roku^[8]. Znalazł się również w katalogu wystawy „Plany na przyszłość” z 2000 roku wśród przykładów przemian architektonicznych stolicy poprzednich 10 lat^[9].

Budynek został ujęty w książce Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej „Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90.” wśród 94 wyselekcjonowanych i opisanych obiektów w Warszawie, które najpełniej ukazują styl architektoniczny, trendy i różnorodność architektoniczną tego okresu w stolicy^[5]. Został także wybrany przez Martę Leśniakowską do katalogu 230 budynków (z ogólnej liczby 450) z lat 1989–2001, które najlepiej oddają styl architektoniczny tego przedziału czasowego lub są cenne z punktu widzenia artystycznego i architektonicznego^[1]. Zdjęcie budynku znalazło się na okładce tej publikacji (wydanej w 2002 roku)^[1].

Biurowiec Rodan System wraz z otoczeniem i elementami zagospodarowania został też zaliczony do dóbr kultury współczesnej Warszawy w projekcie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Warszawy z 2023 roku^[10].

Budynek w momencie powstania znacząco się wyróżniał na tle powstających mu współcześnie biurowców^[3][5]. Nie dominuje w nim szkło oraz stal^[3][5]. Jest bliższy architekturze skandynawskiej czy szwajcarskiej niż architekturze Las Vegas czy Kuwejtu^[3]. Konrad Kucza-Kuczyński uznał, że autorom projektu należą się za to gratulacje^[3]. Krytycy dostrzegają w budynku nawiązanie do warszawskich realizacji Bohdana Pniewskiego lub Romualda Gutta, jak również architektury tworzonej przez Petera Zumthora czy biuro architektoniczne Herzog & de Meuron^[3][5].

W latach 1999–2000 w tej samej pracowni architektonicznej powstał projekt zabudowy sąsiedniej działki kolejnym budynkiem dla tego samego inwestora o roboczej nazwie Rodan 2^[11]. Ostatecznie w miejscu tym, pod adresem ul. Puławska 457, powstał w 2015 roku budynek biurowy Kampus Digital Knowledge Village^[12].