Malowidło znajduje się w jednej z grot wąwozu Tsisab w masywie Brandberg w zachodniej Namibii[1]. Przedstawia postać namalowaną przy użyciu białego barwnika pośród innych postaci i zwierząt[2]. W rejonie góry odkryto ponad 43 tys. prehistorycznych malowideł w 900 różnych miejscach[3].
Malowidło zostało odkryte 4 stycznia 1918 roku przez niemieckiego geologa Reinharda Maacka (1892–1969)[1][4], który w 1917 roku prowadził wyprawę badawczą w celu pomiaru masywu Brandberg i natrafił na niszę z rysunkami[2]. Maack sporządził ich pobieżne szkice, które zostały opublikowane w 1930 roku[1]. O malowidłach usłyszał niemiecki etnolog Leo Wiktor Frobenius (1873–1938), który w 1929 roku wysłał w ramach IX Niemieckiej Ekspedycji Do Afryki Marię Weyersberg (1886–1987), by przeprowadziła dokumentację odkryć[1]. Kopie malowideł jej autorstwa trafiły do archiwum sztuki naskalnej Instytutu im. Frobeniusa, a szkic białej postaci został pokazany na wystawie w Museum of Modern Art w Nowym Jorku w 1937 roku[1].
Maack, Frobenius i Weyersberg dopatrywali się w przedstawieniu postaci wpływów egipsko-syryjskich czy mezopotamskich[1][5]. W 1947 roku wąwóz badał francuski ksiądz i geolog Henri Breuil (1877–1961), który wskazywał na wpływy śródziemnomorskie i egipskie, natomiast jego asystentka Mary Boyle (1881–1974) widziała wpływy kultury kreteńskiej[1]. Taka interpretacja wpisywała się w ówczesne przekonania kolonizatorów, że tego rodzaju sztuka nie mogła zrodzić się wśród Buszmenów[5]. Późniejsze badania wykazały lokalne pochodzenie malowidła[2], a jego wiek szacowany jest na ok. 1500 lat[5].
Breuil, jako jedyny z badaczy, uważał postać za kobietę, co odzwierciedlają jego szkice[1]. W 1948 roku nazwał malowidło „Białą Damą z Brandbergu”[1]. Nazwa przyjęła się pomimo tego, że późniejsi badacze opisywali „Damę” jako postać z członkiem, trzymającą w ręce łuk i strzały – atrybuty myśliwego, które nie pojawiają się w przedstawieniach kobiet[6]. Jedna z interpretacji przedstawienia z „Białą Damą” mówi o scenie inicjacji młodzieńca[5].
