Była córką hrabiego Sabaudii Aimone Sabaudzkiego Spokojnego i Violante del Monferrato (albo Jolanda del Monferrato), córki Teodora Paleologa syna Andronika II Paleologa. Matka Bianki zmarła, gdy ta miała 6 lat. Był to początek jej trudnego i nieszczęśliwego życia. Wzrastała wśród krewnych na dworach Sabaudii. W 1343 zmarł jej ojciec, a w 1348 jej brat Jan. Chociaż o jej rękę starał się król Anglii Edward III, poślubiła jednak władcę Mediolanu Galeazzo II Viscontiego, co miało przypieczętować sojusz między władcą Sabaudii Amadeuszem, bratem Bianki a Mediolanem. Ślub odbył się 28 września 1350 w zamku Racconigi.
Zamek Viscontich w Pawii
W 1351 urodził się ich pierwszy syn Jan wł.Gian Galeazzo, a w 1354 córka Jolanta wł.Violante. Mieli jeszcze jednego syna, który zmarł w dzieciństwie. W 1360 Galeazzo został mianowany wikariuszem cesarskim i stał się władcą Pawii. Tam też zamieszkał wraz z żoną. W Pawii zbudował też zamek, który stał się siedzibą rodu i gdzie zaczęto gromadzić zasoby Biblioteki Viscontich, wśród których pierwsze kopie Boskiej komediiDantego.
Gdy wybuchła wojna między Mediolanem Viscontich a markizem Monferrato Janem II Paleologiem, po stronie tego drugiego znalazł się brat Bianki, hrabia Amadeusz VI. Bianka starała się więc wszelkimi metodami zażegnać waśnie między nim a swoim mężem, Galeazzo II. Konflikt zakończył się oddaniem przez Jana II zajętych terenów w Lombardii i w Piemoncie.
Gdy stan zdrowia Galeazzo II pogarszał się, małżonkowie przenieśli się do Cortenova. Galeazzo zmarł w 1378. Bianka ufundowała w Cortenova klasztor franciszkanek pod wezwaniem św. Klary. Ostatnie lata życia poświęciła wychowaniu wnuczki, Walentyny, którą uczyła francuskiego i niemieckiego.
W 1385 uczestniczyła razem z synem w spisku przeciwko Bernabò Viscontiemu. Spisek się powiódł i Bernabò został stracony, a syn Bianki, Jan Galeazzo, stał się samodzielnym władcą Mediolanu.
Bianka boleśnie przeżyła śmierć swojej córki Violante. Zmarła mając 51 lat, 31 grudnia 1387.
.svg)
