Obecnie brama jest odrestaurowana i nie służy pierwotnym celom, stanowiąc dla turystów i pasjonatów jeden z najważniejszych symboli industrialnej Łodzi.
Charakterystyka
Nazewnictwo
Brama po wybudowaniu stała się znakiem rozpoznawczym całego przedsiębiorstwa Rodziny Grohmanów. Najbardziej charakterystyczny element konstrukcji, stanowią białe kolumny, które zostały przez społeczność nazwane beczkami. Jest to określenie błędne, gdyż w rzeczywistości architekt przedstawił kolumny jako szpulki nici, z racji sfery działalności ówczesnego przedsiębiorstwa. Pomyłka wyniknęła z faktu upatrywania w nich zbiorników na wodę i sugerowaniem się bliską lokalizacją remizy ogniowej, mając w pamięci też dokonania pożarniczeRodziny Grohmanów[2], zdobywając uznanie w krajowym i międzynarodowym środowisku.
Architektura
Jedna z lamp na bramie
Za projekt budowli odpowiada ówczesny łódzki architekt miejski, Franciszek Chełmiński.
Brama jest zbudowana z nietynkowanej czerwonej cegły, nawiązując do architektury neogotyku. Neogotycki łuk oparty jest na dwóch kolumnach w kształcie szpulek nici. To one zostały właśnie błędnie nazwane beczkami. U dołu bramy znajdują się prostokątne drewniane ozdobne wrota, prowadzące do tkalni. Po bokach bramy znajdują się symetryczne okna z ozdobną secesyjną kratą.
Nad wyższą arkadą jest zębaty szczyt przypominający średniowiecznezamki. U szczytu arkady umieszczono wykonaną w secesyjnym stylu żelazną rzeźbę, przypominającą sylwetkę orła z rozpostartymi skrzydłami. Rzeźba ta przetrwała okres okupacji i prób szczególnego zniemczenia Łodzi, po 1950 roku zniknęła w nieznanych okolicznościach.
Bramę w 2008 roku poddano renowacji i wyłączono z użytkowania, pozostawiając ją jako niepowtarzalne świadectwo historii i unikatową zabytkową atrakcję turystyczną.
