Barbara Cecylia[1] Fijewska urodziła się w rodzinie Wacława Fijewskiego (malarza pokojowego) i Marianny z Lubańskich. Miała dziewięcioro rodzeństwa, z których troje wybrało drogę artystyczną: Tadeusz (aktor), Włodzimierz (aktor i reżyser) oraz Maria (aktorka-lalkarka). Absolwentka Prywatnej Szkoły Tańca Scenicznego Tacjanny Wysockiej (dyplom ukończenia 1938). W latach 1932–1939 występowała jako tancerka estradowa. Szkołę powszechną ukończyła w 1934 r., gimnazjum Zofii Sierpińskiej ukończyła w 1939 r.[2] Z zespołem Szkoły Tańca Tacjanny Wysockiej zdobyła III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Paryżu (1932) i I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Tańca w Teatrze Wielkim w Warszawie (1935)[1].
Po zakończeniu wojny pracowała jako aktorka i choreograf w Teatrze Ludowym im. W. Bogusławskiego, który został założony przez Leona Schillera w Lingen. Do Polski powróciła w grudniu 1945 r. Przez pół roku występowała w Teatrze Wilama Horzycy w Toruniu, następnie Leon Schiller zaangażował ją do PWST, gdzie w latach 1946–1949 uczyła choreografii i ruchu scenicznego i pracowała (wraz z Schillerem i Ludwikiem René dla Teatru Wojska Polskiego w Łodzi realizując sztuki propagandowe (m.in. Młodą GwardięAleksandra Fadiejewa[4]. W 1949 zamieszkała w Warszawie, gdzie pracowała dla Schillera (Teatr Polski w Warszawie) i Władysława Krasnowieckiego (w Teatrze Narodowym). Zagrała w propagandowym filmie Ostatni etap. Od 1947 r. współpracowała z wieloma teatrami jako autorka układów tanecznych i ruchu scenicznego. W 1949 r. zadebiutowała jako reżyserka teatralna.
