Bank ludowy (niem. Volksbank) – instytucja finansowa o charakterze spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowej.
Pomysłodawcą banków ludowych był Hermann Schulze-Delitzsch.
Banki ludowe zakładane były także (od 1861; w 1913 funkcjonowały już 204 banki z 125 tysiącami członków[1]) na ziemiach polskich pod zaborem pruskim – w Wielkopolsce. Tam odegrały ważną rolę w oporze przeciwko germanizacji. W okresie międzywojennym na terenie Niemiec znajdowało się 21 polskich spółdzielni kredytowych utworzonych na zasadach spółdzielczych, których centralną instytucją był Bank Słowiański[2]. Zapewniały one niezależność polskim spółdzielniom rolniczym znajdującym się w granicach Niemiec.
Lokasi Pengunjung: 18.119.133.181