Błękitna Wstęga Atlantyku − nagroda dla statku, który w najkrótszym czasie przebył Ocean Atlantycki. Pierwszy statek napędzany silnikiem parowym przebył Atlantyk w 1838. Błękitna Wstęga została po raz pierwszy przyznana w 1860. Była to nagroda, której ideę stworzyli najwięksi ówcześni przewoźnicy morscy w celach propagandowych i reklamowych. Zgodnie z regulaminem nagrody, przyznawanej przez specjalny komitet międzynarodowy, była ona nagrodą przechodnią, przekazywaną w momencie pobicia rekordu przez inny statek[1]. Symbolem nagrody była niebieska wstęga mocowana na szczycie masztu noszącego ją statku.
Błękitna Wstęga była oddzielnie przyznawana za najszybszy rejs ze wschodu na zachód i z zachodu na wschód. W 1930 rywalizacja o Błękitną Wstęgę została zastąpiona rywalizacją o największą średnią prędkość (ponieważ odległość, ze względu na różnice w położeniu portów docelowych, nie była miarodajna), nazwaną od nazwiska pomysłodawcy rywalizacją Halesa. Ostatnim transatlantykiem odznaczonym nagrodą za największą prędkość był SS United States, którego rekordu nie pobito do 1990.
