Arnold Röhring

Arnold Röhring
Ilustracja
Data urodzenia

1840

Data i miejsce śmierci

1913
Lwów

Narodowość

polska

Multimedia w Wikimedia Commons

Arnold Karol Röhring (ur. 1840, zm. w marcu 1913 we Lwowie) – inspektor plantacji miejskich, dyrektor ogrodów miejskich i naczelny ogrodnik miasta Lwowa.

Arnold Röhring, «Sadownictwo», Lwów: Towarzystwo Pedagogiczne, 1881
Grobowiec rodziny Röhringów na Cmentarzu Łyczakowskim
W parku Stryjskim na obudowie źródła umieszczono tablicę upamiętniającą twórcę

Życiorys

Pracował jako nauczyciel w Zakładzie Sierot i Ubogich w Drohowyżu fundacji hrabiego Stanisława Skarbka, gdzie napisał podręcznik «Sadownictwo» (Lwów : Towarzystwo Pedagogiczne, 1881, 124 s., 54 rys., 1 tablicą litografowaną / ułożył Arnold Röhring)[1], recenzja książki została wydana w czasopiśmie warszawskim «Ogrodnik Polski» № 15-17 w 1881 roku, autor – Edmund Jankowski[2].

Przez wiele lat pracował na stanowisku inspektora plantacji miejskich we Lwowie[3]. Parki i plantacje w tym mieście powstały według jego zamysłu i projektów[3]. Oprócz tego w przeszło 200 miejscowościach Galicji, Królestwa Polskiego, Śląska, Węgier urządzano ogrody i parki wedle jego planów[3]. Wspólnie z bannerem opracował plany plantacji na Kahlenbergu w Wiedniu[3]. Był powoływany do składu większości konkursowych sądów ogrodniczych.

Pod koniec 1892 został wybrany do wydziału budowlanego wystawy krajowej we Lwowie[4]. W 1907 był członkiem Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej[5].

W 1863 ożenił się z Zuzanną Kuźmińską (1840-1923)[3]. Z żoną zamieszkał w willi przy ul. Snopkowskiej, 36 (obecnie ul. Stusa 20), obok parku Żelazna Woda[3] (w 1871 budynek ten pod numerem konskrypcyjnym 542 należał do Franciszka Kuźmińskiego[6], czyli rodziny jego żony). Mieli pięcioro dzieci: Antonina (1870-?), Albina (1870-?), Adam (1872-1917), Adolf (1875-1919) i Arnold (1878-1909). W lutym 1913 wraz z żoną obchodził złote gody małżeńskie[3].

Zmarł w pierwszej połowie marca 1913 w wieku 73 lat[7]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim (pole 52). Cytat z nekrologu: "Te zasługi Lwów ś.p. Arnoldowi Röhringowi długo pamiętać będzie"[8]. Od 1936 do 1947 roku, w pobliżu parku Stryjskiego we Lwowie, została nazwana na jego cześć ulica (od 1993 – ul. E.Dzindry)[9]. W parku Stryjskim na obudowie źródła umieszczono tablicę «Pamięci Arnolda Röhringa. Twórcy ogrodów lwowskich» upamiętniającą twórcę.

Zrealizowane projekty

Wystawa Krajowa 1894 w Parku Stryjskim we Lwowie
  • Park im. Jana Kilińskiego we Lwowie (1877-1894; obecnie Park Stryjski).
  • Arboretum szkoły leśnej (1880; obecnie ul. O.Kobylanskiej, 1).
  • Park w Krynicy (1880)[10].
  • Pierwotnie propozycję trójkątnego rozmieszczenia budynku szkoły, gmachu „Sokoła” i restauracji u wejścia do parku (późniejszy Plac Harcerski) wysunął przebywający w 6 czerwca 1896 w Sanoku architekt Arnold Röhring[11].
  • Park Żelazna Woda we Lwowie (1905). Nazwa parku pochodzi od źródeł zawierających związki żelaza.
  • Skwer na pl. Halickim (1890-1893).
  • Park Łyczakowski (1894).
  • Park Olszyna (1894-1898; obecnie park im. Tarasa Szewczenki) w Stryju.
  • Skwer na pl. św. Jury we Lwowie (1897).
  • Skwer wokół pomnika K.Ujejskiego przy ul. Akademickiej (1902; obecnie aleja Т. Szewczenki).
  • Po otwarciu w 1904 roku pomnika A.Mickiewicza uporządkował kompozycję krajobrazową (razem z architektami Z. Gendelem, T. Talowskim) placu Mariackiego (obecnie plac A. Mickiewicza).
  • Park Jordana dla młodzieży szkolnej w Stryju (1905).
  • Alfred Zachariewicz wraz z A. Röhringiem w 1906 zmodernizowali strukturę ul. Akademickiej (obecnie aleja Szewczenki).
  • Park pałacu Długoszów w Siarach (1908–1914; 1916-1925)[12].
  • A. Zachariewicz wraz z A.Röhringiem stworzyli nową kompozycję skweru na pl. Halickim (1909-1910).
  • Rekonstrukcja parku (rozszerzenie do 200 hektarów) w Koropcu za czasów hrabiego Stanisława Marcina Badeniego.

List pochwały

  • 1883: "Za prace postępowe i współpracownictwo: Arnold Röhring, ogrodnik miasta Lwowa, list pochwały"[13].

Przypisy

  1. ↑ Biblioteka Narodowa
  2. ↑ Ogrodnik Polski, 1881 R.3 nr 17
  3. ↑ a b c d e f g Złote gody. „Nowości Illustrowane”. Nr 8, s. 17, 22 lutego 1913. 
  4. ↑ Kronika. Wydział budowlany. „Kurjer Lwowski”. Nr 364, s. 4, 31 grudnia 1892. 
  5. ↑ TOWARZYSTWA DLA POPIERANIA NAUKI POLSKIEJ. 1907, LWÓW. Nakładem Towarzystwa. 1908
  6. ↑ Skorowidz nowych i dawnych numerów realności, tudzież nazw ulic i placów król. stoł. miasta Lwowa według uchwał Rady miejskiej z r. 1871…
  7. ↑ Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 59 z 13 marca 1913. 
  8. ↑ † Arnold Röhring. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 60 z 14 marca 1913. 
  9. ↑ Centrum historii miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej
  10. ↑ Roman Aftanazy. Województwo bełskie. Ziemia Chełmska województwa ruskiego. T. 6, s. 50.
  11. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 63 z 14 czerwca 1895. 
  12. ↑ DZIENNIK URZĘDOWY, 2009 Nr 455
  13. ↑ Gazeta Lwowska. 1883, nr 226

Bibliografia