10 marca 1423 wybrany został biskupem Porto, co zatwierdził papież Marcin V. Nie wiadomo kiedy i od kogo przyjął sakrę biskupią. Biskupstwo to zachował do końca życia, mimo że w późniejszych latach przebywał poza krajem. Wyróżnił się na synodzie w Bradzie, zwołanym z polecenia Marcina V w celu zakończenia krwawej wojny pomiędzy Portugalią a Królestwem Neapolu. Jako przedstawiciel króla portugalskiego Edwarda I Aviza uczestniczył w soborze bazylejsko-ferrarsko-florenckiim[1].
Od października 1438 brał udział w sesjach soboru odbywającego się z aprobatą papieża w Ferrarze. Skonfliktowani z Eugeniuszem IV biskupi nadal obradujący w Bazylei, w 1439 ogłosili detronizację Martinsa de Chavesa z katedry biskupiej. Decyzja ta nie wywołała żadnych skutków prawnych[1].
18 grudnia 1439 Eugeniusz IV kreował go kardynałem. 8 stycznia 1440 otrzymał tytuł prezbitera bazyliki św. Chryzogona. Przez większość okresu kardynalatu działał w Rzymie. Powiększył hospicjum portugalskie w Rzymie. W 1444 ten sam papież mianował go archiprezbiterem bazyliki laterańskiej, którą upiększył i wyposażył w organy. Wziął udział w konklawe 1447. Zmarł 6 lipca 1447 i został pochowany w bazylice laterańskiej[1].
