Uczyła się w Gimnazjum ss. Niepokalanek w Jazłowcu, następnie studiowała historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działała w tym czasie w Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”, w którym poznała swego przyszłego męża, Jerzego Turowicza (byli małżeństwem od 1938 do 1999). Podczas II wojny światowej przebywała w rodzinnym majątku w Goszycach, gdzie znalazło schronienie wielu ludzi uciekających z Krakowa (wśród nich byli m.in. Czesław Miłosz i Jan Józef Szczepański). Po wojnie tłumaczyła z języka francuskiego i na francuski (np. poezje Karola Wojtyły), publikując przekłady w „Przekroju”, „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”. Po śmierci Jerzego Turowicza porządkowała jego krakowskie archiwum, mieszczące się wówczas przy ul. Lenartowicza 3[1].
Anna i Jerzy Turowiczowie mieli trzy córki: Elżbietę (zamężną Jogałłę), Joannę (zamężną Piasecką) i Magdalenę (zamężną Smoczyńską)[a].
Yves Congar, Szeroki świat moją parafią. Wymiary i prawda zbawienia (Stowarzyszenie Pomocy Wydawnictwom Katolickim na Ukrainie „Kairos” 2002, ISBN 83-87-4469-5-5)
Uwagi
↑Wawrzyniec Smoczyński jest jednym z trzech synów (Michał, Maciej i Wawrzyniec) Magdaleny i Wojciecha Smoczyńskich.
Przypisy
↑ abRoman Graczyk: Turowiczowa, Anna. Rozmowa. [w:] Wyborcza.pl Kraków [on-line]. Agora SA, 2001-01-31. [dostęp 2016-12-01].
– Wizyta marsz. Józefa Piłsudskiego we dworze goszyckim z okazji obchodów 10. rocznicy przybycia do Goszyc tzw. siódemki Beliny; w pierwszym rzędzie siedzą m.in. Bolesław Wieniawa-Długoszowski i Józef Piłsudski; na ziemi siedzą: Janka Lenartówna i Anna Gąsiorowska (córka Zofii Zawiszy-Kernowej), chrześnica Marszałka, później żona Jerzego Turowicza, Goszyce, 3 sierpnia 1924 r.
– Ślub Anny Gąsiorowskiej i Jerzego Turowicza w kaplicy w Wilkowie, 26 listopada 1938 r. (zbiory rodziny Turowiczów).