Anna Helene Ottosson-Blixth (ur. 18 maja 1976 we Frösön) – szwedzka narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska i wicemistrzyni świata.
Kariera
Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Anna Ottosson pojawiła się w 1993 roku, kiedy wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Montecampione. Najlepszy wynik osiągnęła tam w gigancie, który ukończyła na trzynastej pozycji. Jeszcze dwukrotnie startowała w zawodach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Lake Placid w 1994 roku, gdzie w gigancie była piąta.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 18 lutego 1995 roku w Åre, gdzie nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu giganta. Blisko rok później, 9 stycznia 1996 roku w Mariborze zdobyła pierwsze pucharowe punkty, zajmując 26. miejsce w gigancie. Na podium po raz pierwszy stanęła 28 stycznia 1998 roku w Åre, gdzie była trzecia w slalomie. Uległa tam jedynie Niemce Martinie Ertl i Sonji Nef ze Szwajcarii. W kolejnych latach jeszcze pięciokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 23 stycznia 2000 roku w Cortinie d’Ampezzo wygrała giganta. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanęła 11 marca 2007 roku w Zwiesel, gdzie była druga w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2006/2007, kiedy zajęła piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Była też między innymi czwarta w klasyfikacji giganta w sezonie 1999/2000 oraz piąta w tej samej klasyfikacji w sezonie 1998/1999.
W 1998 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie była dziesiąta w slalomie, a giganta ukończyła na siódmej pozycji. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Salt Lake City była odpowiednio trzynasta i dziewiąta. Największy indywidualny sukces osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, zdobywając brązowy medal w swej koronnej konkurencji. Po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Julii Mancuso z USA 0,18 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała najlepszy wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas. Ostatecznie straciła 1,14 sekundy do Mancuso i 0,47 sekundy do Tanji Poutiainen z Finlandii. Na tych samych igrzyskach była też osiemnasta w slalomie.
Wspólnie z Anją Pärson, Jensem Byggmarkiem, Patrikiem Järbynem, Hansem Olssonem i Markusem Larssonem Ottosson zdobyła także srebrny medal w zawodach drużynowych podczas mistrzostw świata w Åre. Indywidualnie najlepszy wynik na zawodach tego cyklu osiągnęła podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku, gdzie była piąta w slalomie. Była ponadto siódma w gigancie na mistrzostwach świata w Åre i dziewiąta w tej samej konkurencji na mistrzostwach świata w St. Anton w 2001 roku.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym dziewięć złotych: w supergigancie w 2005 roku, kombinacji w 2006 roku, slalomie w latach 1999, 2000 i 2003 i gigancie w latach 1999, 2000, 2002 i 2006. W marcu 2007 roku zakończyła karierę.
Osiągnięcia
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
| 10.
|
19 lutego
|
1998
|
 Nagano
|
Slalom
|
1:32,40 min
|
+2,84 s
|
 Hilde Gerg
|
| 7.
|
20 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Gigant
|
2:50,59 min
|
+3,22 s
|
 Deborah Compagnoni
|
| 13.
|
20 lutego
|
2002
|
 Salt Lake City
|
Slalom
|
1:46,10 min
|
+5,67 s
|
 Janica Kostelić
|
| 9.
|
22 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Gigant
|
2:30,01 min
|
+2,92 s
|
Janica Kostelić
|
| 18.
|
22 lutego
|
2006
|
Turyn
|
Slalom
|
1:29,04 min
|
+3,04 s
|
 Anja Pärson
|
3.
|
24 lutego
|
2006
|
Turyn
|
Gigant
|
2:09,19 min
|
+1,14 s
|
Julia Mancuso
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
| 10.
|
11 lutego
|
1999
|
Vail/Beaver Creek
|
Gigant
|
2:08,54 min
|
+1,76 s
|
 Alexandra Meissnitzer
|
| 16.
|
13 lutego
|
1999
|
Vail/Beaver Creek
|
Slalom
|
1:33,97 min
|
+2,45 s
|
 Zali Steggall
|
| DNF2
|
7 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Slalom
|
1:32,95 min
|
-
|
Anja Pärson
|
| 9.
|
9 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Gigant
|
2:19,01 min
|
+3,41 s
|
 Sonja Nef
|
| 17.
|
3 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Supergigant
|
1:27,48 min
|
+1,74 s
|
Michaela Dorfmeister
|
| 15.
|
13 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Gigant
|
2:30,97 min
|
+3,72 s
|
Anja Pärson
|
| 5.
|
15 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Slalom
|
1:39,55 min
|
+1,39 s
|
Janica Kostelić
|
| 12.
|
8 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Gigant
|
2:13,63 min
|
+2,29 s
|
Anja Pärson
|
| DNF2
|
11 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Slalom
|
1:47,98 min
|
-
|
Janica Kostelić
|
| 7.
|
13 lutego
|
2007
|
Åre
|
Gigant
|
2:31,72 min
|
+1,33 s
|
Nicole Hosp
|
| 16.
|
16 lutego
|
2007
|
Åre
|
Slalom
|
1:43,91 min
|
+2,56 s
|
 Šárka Záhrobská
|
2.
|
18 lutego
|
2007
|
Åre
|
Drużynowo
|
18 pkt
|
+15 pkt
|
Austria
|
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
| 31.
|
4 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Slalom
|
1:16,22 min
|
+7,05 s
|
Morena Gallizio
|
| 57.
|
5 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Supergigant
|
1:39,23 min
|
+7,04 s
|
Isolde Kostner
|
| 13.
|
7 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Gigant
|
2:06,03 min
|
+3,01 s
|
Karin Roten
|
| 19.
|
7 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Kombinacja
|
?
|
?
|
Morena Gallizio
|
| 25.
|
11 marca
|
1994
|
Lake Placid
|
Supergigant
|
1:23,29 min
|
+6,35 s
|
Hilde Gerg
|
| 5.
|
13 marca
|
1994
|
Lake Placid
|
Gigant
|
2:19,29 min
|
+3,72 s
|
 Mélanie Turgeon
|
| DNF2
|
18 marca
|
1995
|
 Voss
|
Slalom
|
1:22,12 min
|
-
|
Marlies Oester
|
| DNF2
|
20 marca
|
1995
|
Voss
|
Gigant
|
2:02,46 min
|
-
|
Karin Roten
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Åre – 28 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
Sierra Nevada – 13 marca 1999 (gigant) – 2. miejsce
Courchevel – 31 października 1999 (gigant) – 2. miejsce- Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2000 (gigant) – 1. miejsce
- Altenmarkt – 9 marca 2002 (gigant) – 2. miejsce
- Zwiesel – 11 marca 2007 (slalom) – 2. miejsce
Bibliografia
