Andrzej Jagodziński

A. Jagodziński (2022)
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1954 Włocławek
Dyrektor Instytutu Polskiego w Pradze
Okres	od 1996 do 2001
Poprzednik	Andrzej Zajączkowski
Następca	Mirosław Jasiński
Dyrektor Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego
Okres	od 2003 do 2006
Poprzednik	Urban Rusnák(inne języki)
Następca	Kristóf Forrai(inne języki)
Dyrektor Instytutu Polskiego w Bratysławie
Okres	od 2010 do 2015
Poprzednik	Zbigniew Machej
Następca	Monika Krzepkowska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Sławomir Jagodziński (ur. 16 stycznia 1954 we Włocławku) – filolog czeski i słowacki, tłumacz literacki, dyplomata, publicysta, redaktor, dziennikarz.

Absolwent filologii czeskiej i słowackiej na Uniwersytecie Warszawskim (1978)^[1][2]. W drugim obiegu publikował pod nazwiskiem i pseudonimami Beata Rój-Porubska, Tomasz Robiński, Andrzej Iwan i in.^[3]. Współpracował z czechosłowacką sekcją Radia Wolna Europa, czasopismem „Svědectví”, „Rozmluvy(inne języki)” i „Obrys”. Pośredniczył między polskimi opozycjonistami a środowiskiem Karty 77. W latach 1984–1989 redaktor czasopisma „Wezwanie”^[4]. Po 1989 korespondent „Gazety Wyborczej” w Pradze i Bratysławie, członek zespołu redakcyjnego miesięcznika „Gazeta Środkowoeuropejska”, dyrektor Instytutu Polskiego w Pradze i radca kulturalny ambasady RP w Pradze (1996–2001), dyrektor Festiwalu Wyszehradzkiego, w latach 2003–2006 dyrektor Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego^[5], ekspert ds. promocji Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego, ekspert ds. ekspansji mBanku na rynek czeski i słowacki, redaktor Literatury na Świecie (2007–2009), od 2010 do 2015 I radca ambasady RP w Bratysławie^[6] i dyrektor Instytutu Polskiego w Bratysławie^[7].

Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Polskiego PEN Clubu, należał także do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich^[8] do sierpnia 2020 roku^[9].

• Zasłużony Działacz Kultury^[4]
• Medal Jana Masaryka^[4]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007)^[10]
• Literacką Nagrodą Europy Środkowej Angelus (za tłumaczenie z czeskiego książki Josefa Škvoreckiego „Przypadki inżyniera ludzkich dusz”) (2009)^[11]
• Nagroda im. Jiřího Theinera (za wybitne zasługi w propagowaniu literatury czeskiej za granicą) (2011)^[12]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)^[13]
• Gratias Agit (2013)^[14]
• Nagroda im. Václava Buriana(inne języki) (2018)^[15]
• Nagroda „Literatury na Świecie” (2018)^[16]

• Andrzej Sławomir Jagodziński: Banici. Rozmowy z czeskimi pisarzami emigracyjnymi.. Kraków: Oficyna Literacka, 1988. Brak numerów stron w książce
• The Visegrad Group – a Central European Constellation. Andrzej Jagodziński (red.). Bratysława: IVF i IAM, 2006. ISBN 80-969464-7-1. (ang.). Brak numerów stron w książce

• Havel Václav, „Spiskowcy i inne utwory dramatyczne”, NOWA, Warszawa 1982
• Havel Václav, „Largo desolato/Kuszenie”, NOWA, Warszawa 1987
• Havel Václav, „Teatr”, Pomorze, Bydgoszcz 1991
• Havel Václav, „Tylko krótko, proszę”, Znak, Kraków 2007
• Havel Václav, „Siła bezsilnych i inne eseje”, Agora, Warszawa 2011 (wybór oraz przekład znacznej części tekstów)
• Havel Václav, „Opera żebracza”, Agora, Warszawa 2011
• Havel Václav, „Zmieniać świat. Eseje polityczne”, Agora, Warszawa 2012 (wybór oraz przekład znacznej części tekstów)
• Havel Václav, „Letnie rozmyślania”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2012
• Havel Václav, „Obywatel kultury”, Agora, Warszawa 2016 (wybór oraz przekład znacznej części tekstów)
• Havel Václav, „Utwory sceniczne”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2016 (wybór oraz przekład większości tekstów)
• Mlynář Zdenĕk, „Perspektywy i konsekwencje „normalizacji” w Polsce”, Biblioteka Tygodnika Wojennego, Warszawa 1982
• Kohout Pavel, „Degrengolada”, Przedświt, Warszawa 1988
• Kundera Milan, „Księga śmiechu i zapomnienia”, Przedświt, Warszawa 1984; PIW, Warszawa 1993, 1998, 2004; WAB 2013 (I część – tłum. P. Godlewski, II–VII część – tłum. ASJ)
• Hrabal Bohumil, „Kim jestem”, CIS/Marabut, Warszawa/Gdańsk 1994
• „Bez nienawiści” – antologia czeskiej literatury niezależnej (wybór oraz przekład znacznej części tekstów), Krąg, Warszawa 1982,
• Štěpan Ludvík, „Znak brzozy”, KAW, Warszawa 1987
• Seifert Jaroslav, „Trzy krótkie opowiadania o książkach”, Tow. Przyjaciół Książki, Wałbrzych 1988
• Tomek Lubomír, „Różne kształty miłości”, Czytelnik, Warszawa 1988,
• Kopecky Jan, „Czeski teatr wiejski – przyczynek do historii teatru ludowego XVIII–XIX wieku, PWN, Warszawa 1989,
• „Czas i śmierć” – antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początku XX wieku (wybór oraz przekład znacznej części tekstów), MAW, Warszawa 1989
• Škvorecký Josef, „Wyjątki z autosztambucha”, PoMost, Warszawa 1988 (Wspólnie z Janem Stachowskim)
• Škvorecký Josef, „Batalion czołgów”, Pogranicze, Sejny 2004; Agora, Warszawa 2011
• Škvorecký Josef, „Przypadki inżyniera ludzkich dusz”, Pogranicze, Sejny 2008; Wydawnictwo Dowody na Istnienie, Warszawa 2017
• Škvorecký Josef, „Scherzo capriccioso”, Książkowe Klimaty, Wrocław 2016
• Škvorecký Josef, „Wszyscy ci wspaniali chłopcy i dziewczyny (Osobista historia czeskiego kina”, Pogranicze, Sejny 2018
• Škvorecký Josef, „Cud”, Pogranicze, Sejny 2018
• Škvorecký Josef, „Gorzki świat”, Czarne, Wołowiec 2020 (wspólnie z Janem Stachowskim)
• Mitana Dušan, „Nocne wiadomości” (wybór opowiadań, wspólnie z Józefem Waczkowem), Świat Literacki, Warszawa 1994
• Dagan Avigdor (Viktor Fischl), „Opowieści jerozolimskie”, Świat Literacki, Warszawa 2000
• Chalupecký Jindřích, „Jakub Deml” (w: Jakub Deml, „Zapomniane światło”), Czarne, Wołowiec 2000,
• Kosatík Pavel, „Olga Havlova – Opowieść o niezwykłym życiu”, Rosner&Wspólnicy, Warszawa 2003,
• Liehm Antonín J. – „Filmy pod specjalnym nadzorem”, Numer specjalny pisma „Film na Świecie” 404/2003, Warszawa 2003,
• „W roli głównej Ferdynand Waniek” – antologia sztuk czeskich dysydentów, Atut, Wrocław 2008 („Audiencja”, „Wernisaż” i „Protest” V. Havla oraz „Atest” i „Degrengolada” P. Kohouta – tłum. ASJ)
• Nr. 3–4/2007 (Josef Škvorecký) oraz 11–12/2008 (Ota Filip, Jiří Gruša i Libuše Moníková) pisma „Literatura na Świecie” – opracowanie koncepcji numerów oraz przekład dużej części tekstów,
• „Opowiadacze – nie tylko Hrabal” – antologia czeskich opowiadań (wspólnie z Janem Stachowskim), Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012.^[17]
• Hostovský Egon, „Zaginiony”, Książkowe Klimaty, Wrocław 2016
• Jiří Gruša, „Czechy. Instrukcja obsługi”, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków 2018
• Jiří Gruša, „Życie w prawdzie, czyli kłamstwa z miłości”, Pogranicze, Sejny 2020
• Martin M. Šimečka, „Słowacja. Dzieje obojętności”, Universitas, Kraków 2019
• Josef Formánek, „Mówić prawdę”, Krytyka Polityczna, Warszawa 2019