Andrzej Filip Grodzicki (ur. 24 kwietnia 1935 w Sokołowie^[2][3], zm. 25 marca 2024^[4]) – polski geolog, profesor nauk o Ziemi specjalizujący się w petrografii i mineralogii, emerytowany profesor Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego^[1][5][6].

W latach 1952–1960 odbył studia geologiczne na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, po czym rozpoczął pracę w Zakładzie Mineralogii i Petrografii Instytutu Nauk Geologicznych na tymże wydziale^[2][3]. Od początku pracy aż do 1981 r. był zaangażowany w działalność na rzecz Muzeum Mineralogicznego UWr^[6]. Doktorat obronił w 1969 r., a habilitował się w 1988 r.^[2][3] W 1998 r. uzyskał tytuł profesora^[1]. Zorganizował Pracownię Separacji i Wzbogacania Minerałów i kierował nią w latach 1986–2005^[2][3]. W latach 1999–2005 był też kierownikiem Muzeum Geologicznego UWr^[7]. Był też profesorem w Szkole Wyższej Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu^[1]

Jest autorem ponad 120 artykułów w czasopismach naukowych i 11 patentów^[2][3].

Był członkiem Komitetu Nauk Mineralogicznych i Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN^[1].

Jest autorem książek^[8]:

• Elektrostatyczne wzbogacanie fosforytów (z Jerzym Schroederem i Józefem Głuszkiem; 1973)^[9]
• Informator dla amatora-poszukiwacza złota, kamieni szlachetnych i ozdobnych (1984)^[10]
• Metoda denudodezagregacji i jej zastosowanie w badaniach skał okruchowych (1989)^[11]