Andrea Longo (ur. 26 czerwca 1975 w Piove di Sacco ) – włoski lekkoatleta , specjalizujący się w biegu na 800 metrów .
Na ważnej imprezie międzynarodowej zadebiutował w 1994 roku docierając do półfinału mistrzostw świata juniorów [1] , a dwa lata później uplasował się na piątej pozycji halowych mistrzostw Starego Kontynentu . W 1997 najpierw dotarł do półfinału halowych mistrzostw świata , a następnie zdobył srebro igrzysk śródziemnomorskich [2] i został pierwszym w historii młodzieżowym mistrzem Europy w biegu na 800 metrów[3] . Bez sukcesów startował w 1998 podczas halowych mistrzostw Starego Kontynentu , natomiast w sezonie letnim był siódmy na mistrzostwach Europy w Budapeszcie . Zimą 1999 dotarł do półfinału halowego czempionatu globu , a w sierpniu był szósty podczas mistrzostw świata . W swoim debiucie na igrzyskach olimpijskich , we wrześniu 2000, dotarł do półfinału. W 2001 został przyłapany na stosowaniu niedozwolonego dopingu i otrzymał karę dwuletniej dyskwalifikacji od 17 sierpnia 2001 do 16 sierpnia 2003[4] . Tuż po zakończeniu okresu karencji zajął piąte na światowym czempionacie w Paryżu . Na półfinale zakończył udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach , a w 2006 był siódmy na mistrzostwach Europy . Sześciokrotny złoty medalista mistrzostw Włoch[5] [6] i reprezentant kraju w pucharze Europy oraz meczach międzypaństwowych.
Rekordy życiowe: stadion – 1:43,74 (3 września 2000, Rieti ); hala – 1:47,56 (11 lutego 1997, Genua ). Rezultat z Rieti (1:43,74) jest rekordem Włoch (w 1973 Marcello Fiasconaro uzyskał wynik 1:43,7 z pomiaru ręcznego)[7] [8] . Longo do 2016 roku był także rekordzistą Europy w biegu na 600 metrów (1:14,41 w 2000)[9] [10] .
Mąż francuskiej sprinterki, Fabé Dia (olimpijki z 2000)[11] .
Osiągnięcia
Rok
Impreza
Miejsce
Lokata
Wynik
1994
Mistrzostwa świata juniorów
Lizbona
półfinał
1:52,00
1996
Halowe mistrzostwa Europy
Sztokholm
5. miejsce
1:49,19
1997
Halowe mistrzostwa świata
Paryż
półfinał
1:50,45
1997
Igrzyska śródziemnomorskie
Bari
2. miejsce
1:47,54
1997
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
Turku
1. miejsce
1:46,59
1998
Superliga pucharu Europy
Petersburg
1. miejsce
1:45,40
1998
Mistrzostwa Europy
Budapeszt
7. miejsce
1:46,66
1999
Halowe mistrzostwa świata
Maebashi
półfinał
1:48,61
1999
Mistrzostwa świata
Sewilla
6. miejsce
1:45,33
2000
Igrzyska olimpijskie
Sydney
półfinał
1:44,49
2001
Superliga pucharu Europy
Brema
2. miejsce
1:48,54[12]
2003
Mistrzostwa świata
Paryż
5. miejsce
1:45,43
2003
Światowy finał lekkoatletyczny IAAF
Monako
7. miejsce
1:47,12
2004
Igrzyska olimpijskie
Ateny
półfinał
1:45,97
2006
Superliga pucharu Europy
Malaga
8. miejsce
1:48,29
2006
Mistrzostwa Europy
Göteborg
8. miejsce
1:48,29
Przypisy
↑ World Junior Championships 1994 . wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang. ) .
↑ Mediterranean Games [online], gbrathletics [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ European Under 23 Championships [online], gbrathletics [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Longo to fight drugs ban [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Italian Championships [online], gbrathletics [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Italian Indoor Championships [online], gbrathletics [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Mirko M. Jalava Mirko M. , National Records Italy [online], tilastopaja.org [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006 . Zamość - Sandomierz: 2007, s. 32.
↑ Janusz J. Rozum Janusz J. , Kszczot drugi w Europie [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2014-09-15] (pol. ) .
↑ All-time men's best 600m [online], alltime-athletics.com [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
↑ Fabé Dia Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com . [dostęp 2013-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)].
↑ European Cup A Final and Superleague (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2011-02-01] (ang. ) .
Bibliografia
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Flagi obok nazwisk oznaczają zwycięzcę innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.