Anatolij Karielin

Anatolij Karielin
Анатолий Карелин
ilustracja
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1922
Dałmatowo

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1974
Leningrad, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1941–1970

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
wojna koreańska

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Anatolij Michajłowicz Karielin (ros. Анатолий Михайлович Карелин, ur. 16 lipca 1922 w Dałmatowie w obwodzie kurgańskim, zm. 3 stycznia 1974 w Leningradzie) – radziecki lotnik wojskowy, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1953).

Życiorys

W 1940 skończył szkołę w Krasnodarze, od 28 czerwca 1941 służył w Armii Czerwonej, w 1942 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Majkopie, a w 1944 wojskową lotniczą szkołę pilotów w Krasnodarze. Od grudnia 1944 walczył w wojnie z Niemcami jako lotnik 203 pułku lotniczego na Froncie Leningradzkim, a od kwietnia 1945 1 Ukraińskim, brał udział w działaniach wojennych w Kurlandii i w operacji berlińskiej i praskiej, wykonując 20 lotów bojowych i staczając jedną walkę powietrzną, jednak nie odniósł ani jednego zwycięstwa. Od października 1945 służył w Centralnej Grupie Wojsk w Austrii, od listopada 1945 jako starszy lotnik, a od października 1946 dowódca klucza, od kwietnia 1947 służył na Dalekim Wschodzie, w czerwcu 1951 został szturmanem (nawigatorem) eskadry nocnego lotniczego pułku myśliwskiego. Brał udział w wojnie domowej w Chinach, wykonał wtedy 10 lotów bojowych, nie staczając walk powietrznych. Od czerwca 1951 do lutego 1953 uczestniczył w wojnie w Korei, wykonując ok. 50 lotów bojowych i staczając ok. 10 walk powietrznych, w których zestrzelił osobiście 6 amerykańskich samolotów, a 2 bombowce uszkadzając. W 1957 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino i został dowódcą 149 gwardyjskiego lotniczego pułku myśliwskiego 13 Gwardyjskiej Lotniczej Dywizji Myśliwskiej 6 Armii Powietrznej w Leningradzie, od lipca 1960 do lutego 1961 był szefem wydziału przygotowania bojowego i przysposobienia bojowego 30 Korpusu Wojsk Obrony Przeciwlotniczej, potem zastępcą dowódcy 17 Lotniczej Dywizji Obrony Przeciwlotniczej. W 1964 skończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został zastępcą szefa lotnictwa 2 Samodzielnej Armii Obrony Przeciwlotniczej, od grudnia 1965 do września 1968 dowodził 4, a od września 1968 do grudnia 1969 14 Lotniczą Dywizją Przeciwlotniczą (23 lutego 1967 otrzymał stopień generała majora lotnictwa), w marcu 1970 został zwolniony do rezerwy.

Odznaczenia

I inne.

Bibliografia