Amelia Harusewicz włączyła się w szerokim zakresie, wraz z mężem, w działalność społeczną na rzecz podniesienia poziomu gospodarczego i kulturalnego mieszkańców powiatu ostrowskiego. Pracę społeczną rozpoczęli w Ostrowskim Towarzystwie Dobroczynności, niosąc pomoc lekarską i materialną najbiedniejszym. Była współzałożycielką Ostrowskiego Towarzystwa Oszczędnościowo-Pożyczkowego w 1898 roku, Ostrowskiego Stowarzyszenia Spożywczego w 1911 roku oraz koła Polskiej Macierzy Szkolnej w Ostrowi i jej 13 placówek na terenie tego powiatu w 1905 roku. Pełniła funkcję prezesa sieci powiatowej PMS do 1907 roku legalnie, a następnie w podziemiu do 1910 roku. Organizowała liczne kursy oświatowe, szkolenia i odczyty oraz akcje charytatywne i przedsięwzięcia kulturalne. Reżyserowała lokalne przedstawienia teatralne, w których grała, podobnie jak mąż, liczne role, w ramach Koła Miłośników Sceny Polskiej. Udostępniała prywatną bibliotekę liczącą około tysiąc woluminów[2].
W związku z działalnością męża, jako posła do Dumy Państwowej i członka Komitetu Narodowego Polskiego, przez kilka lat mieszkała z nim i dziećmi w Petersburgu. W tym czasie studiowała historię na czteroletnich Kursach Bestużewskich, uczelni dla kobiet, utworzonej w związku z nieprzyjmowaniem ich na Uniwersytet Petersburski[3]. Studia ukończyła w 1917 roku z oceną celującą za całokształt i pracę „Przewrót umysłowy w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku”. Po powrocie do Ostrowi w marcu 1918 roku podjęła się tam organizacji ośmioklasowego Gimnazjum Żeńskiego, na bazie utworzonej rok wcześniej przez Polską Macierz Szkolną trzyklasowej szkoły żeńskiej i była jego dyrektorką do września 1924 roku, gdy zostało ono połączone z Gimnazjum Męskim w Sejmikowe Gimnazjum Koedukacyjne w Ostrowi. Następnie pracowała w nim jako nauczycielka, aż po zamachu majowym została usunięta z pracy w szkolnictwie z powodu poglądów politycznych[4].
W późniejszych latach angażowała się w życie gospodarcze powiatu. Była prekursorką rozwoju drobnego handlu w Polsce. W 1934 roku otworzyła na rynku w Ostrowi Mazowieckiej stragan z wyrobami włókienniczymi. Był to pierwszy, na terenie byłej Kongresówki, prowincjonalny stragan rynkowy, rok później było ich w samej Ostrowi około czterdziestu, a kolejne powstawały w innych miasteczkach. W 1938 roku otrzymała „Dyplom uznania” od Stowarzyszenia Kupców Polskich. Prowadziła i popularyzowała ogrodnictwo, pszczelarstwo i uprawę ziół leczniczych. Zamieszczała artykuły w czasopismach pedagogicznych, brała aktywny udział w zjazdach różnych organizacji naukowych, gospodarczych i społecznych[4].
.jpg)