Alfons Bērziņš

Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1916 Ryga
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1987 Ryga
Informacje klubowe
Klub	Universitātes sports US Rīga
Trener	Alberts Rumba Roberts Vithofs
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Łotwa Mistrzostwa świata w wieloboju srebro Helsinki 1939 Mistrzostwa Europy w wieloboju złoto Ryga 1939
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfons Bērziņš (ur. 9 listopada 1916 w Rydze, zm. 16 grudnia 1987 tamże) – łotewski panczenista specjalizujący się w biegach długodystansowych, który w latach 1932-1942 odniósł największe sukcesy w tej dyscyplinie w historii łotewskiego sportu^[1].

Karierę rozpoczął w 1932. W roku tym został młodzieżowym mistrzem Łotwy^[2]. Jego trenerami byli Alberts Rumba i Roberts Vithofs.

W latach 1935–1940 Alfons Bērziņš zdobywał tytuł mistrza Łotwy, a w 1941 i 1942 został mistrzem Łotewskiej SRR. W 1941 zajął też drugie miejsce na mistrzostwach Związku Radzieckiego^[3].

W międzynarodowych zawodach zadebiutował w 1936 udziałem w mistrzostwach świata, na których zajął 8. miejsce. W 1937 zajął w tych zawodach 9. pozycję. W 1938 był czwarty w MŚ i 12. w mistrzostwach Europy. W 1939 został srebrnym medalistą mistrzostw świata i zwycięzcą mistrzostw Europy. W 1940 został mistrzem świata.

Alfons Bērziņš startował na zimowych igrzyskach w 1936, na których brał udział w biegu na 500 m (14. miejsce z czasem 45,7)^[4], 1500 m (18. miejsce z czasem 2:25,8)^[5], 5000 m (18. miejsce z czasem 8:53,4)^[6] i 10.000 m (19. miejsce z czasem 18:22,5)^[7]. Był najmłodszym łotewskim panczenistą, który wystąpił na tych igrzyskach^[8] i najmłodszym łotewskim panczenistą w ogóle^[9].

• 500 m – 42,9 (1938)
• 1000 m – 1:29,1 (1940)
• 1500 m – 2:16,4 (1938)
• 3000 m – 4:57,3 (1940)
• 5000 m – 8:32,1 (1940)
• 10000 m – 17:47,2 (1940)

Alfons Bērziņš był absolwentem wydziału inżynierii Latvijas Universitāte.

Podczas II wojny światowej walczył przeciwko Związkowi Radzieckiemu, który zaanektował Łotwę. Po schwytaniu w 1942 zaczął walczyć dla armii niemieckiej. W 1945 został aresztowany przez Sowietów i zesłany na Syberię z wyrokiem 10 lat gułagu z powodu oskarżeń o bycie kolaborantem.

W 1955 wrócił na Łotwę i został trenerem. Jedna z jego podopiecznych, Lāsma Kauniste, została w 1969 mistrzynią świata.

Był żonaty z narciarką alpejską Mirdzą Martinsone^[10].

• Alfons Bērziņš. olimpiade.lv. [dostęp 2023-06-15]. (łot.).
• Alfons Bērziņš. sports-reference.com. [dostęp 2013-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
• Latvia – skøytenasjonen som kom og forsvant – og kom tilbake igjen. Historien om Alfons Berzins. home.online.no, 2012-01-10. [dostęp 2013-11-06]. (norw.).
• Marnix Koolhaas: Een duel voor het leven. sportgeschiedenis.nl, 2006-02-16. [dostęp 2013-11-06]. (niderl.).
• Marnix Koolhaas: De terugkeer van het schaatsen in Letland. sportgeschiedenis.nl, 2010-01-10. [dostęp 2013-11-06]. (niderl.).
• Latvijas enciklopēdija. T. 1: A-Cēsu. Ryga: Valērija Belokoņa izdevniecība, 2002, s. 628. ISBN 9984-9482-1-8. (łot.).
• Personības Latvijas Universitātes sportā. Latvijas Universitāte, 2004, s. 73-75. ISBN 978-9984-725-76-5. (łot.).

• Alfons Bērziņš. speedskatingstats.com. [dostęp 2013-11-06]. (ang.).
• Speed skating – Alfons Berzins. the-sports.org. [dostęp 2013-11-06]. (ang. • fr. • hiszp. • niderl.).