PROFILPELAJAR.COM

Alaksandr Usciłowicz
Data i miejsce urodzenia	1896 lub 1897 ; Mieńki, powiat wołkowyski
Data i miejsce śmierci	27 listopada 1937 ; Leningrad
	Komisarz Białoruskiego Komisariatu Narodowego
Okres	od stycznia 1918; do ?
	Członek Komitetu Wykonawczego Białoruskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej
Okres	od 1917; do 1918
Przynależność polityczna	Białoruska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

Alaksandr Charytonawicz Usciłowicz^[1] lub Uscinowicz^[2] (biał. Аляксандр Харытонавіч Усціловіч (Усціновіч)^[a]; ur. w 1896 lub 1897 w Mieńkach w powiecie wołkowyskim, zm. 27 listopada 1937 w Leningradzie) – białoruski działacz komunistycznego ruchu rewolucyjnego, uczestnik rewolucji październikowej, pedagog; rozstrzelany z polecenia władz radzieckich.

Życiorys

Urodził się w 1896^[2] lub 1897^[1]^[2] roku we wsi Mieńki, w powiecie wołkowyskim guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego^[1]. Pochodził z białoruskiej rodziny chłopskiej. Pracował jako robotnik w Białymstoku, a następnie kolejarz. Od 1917 roku był unter-oficerem szkoły strzelców w Oranienbaumie^[2]. W 1917 roku brał udział w rewolucji październikowej w Piotrogrodzie i tłumieniu buntu Kiereńskiego-Krasnowa. W latach 1917–1918 wchodził w skład Komitetu Wykonawczego Białoruskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej w Piotrogrodzie. Od stycznia 1918 roku był komisarzem Białoruskiego Komisariatu Narodowego, a od lipca tego samego roku – zastępcą kierownika sprawami. Jednocześnie od lutego pełnił funkcję dowódcy 300-osobowego oddziału Czerwonej Gwardii, który wszedł w skład Komunistycznego Oddziału Piotrogrodzkiego Komitetu Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików). W lipcu 1918 roku był delegatem na Wszechrosyjski Zjazd Uchodźców z Białorusi w Moskwie^[1]. W 1919 roku wstąpił do Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) i pełnił funkcję komisarza wojskowego powiatu słonimskiego^[2].

Po zakończeniu wojny domowej w Rosji pracował w strukturach partii komunistycznej i administracji państwowej ZSRR^[1]. W momencie aresztowania pracował jako dyrektor miasteczka studenckiego Leningradzkiego Instytutu Industrialnego. 22 października 1937 został aresztowany pod adresem: ul. 12. Czerwonoarmijska 3 m. 6. W związku z aresztowaniem wykluczono go z partii. 22 listopada 1937 roku został uznany przez komisję NKWD na wniosek prokuratury ZSRR winnym „członkostwa w organizacji kontrrewolucyjnej”. 27 listopada 1937 roku został rozstrzelany^[2]. W 1973 roku pośmiertnie go zrehabilitowano^[1].

Uwagi

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Харытонавіч Усьціловіч (Усьціновіч) (czyt. Alaksandar Charytonawicz Uściłowicz (Uścinowicz)).