Zadebiutował w 1880 jednoaktówką Dwie teściowe. Współpracował z wieloma reżyserami i aktorami, przede wszystkim z Ryszardem Ruszkowskim (w latach 1884-1891). Wraz z nim napisał m.in. farsyMąż z grzeczności (wyst. 1885), Oddajcie mi żonę (wyst. 1886), Florek (wyst. 1887). Mąż z grzeczności został przetłumaczony na języki niemiecki i czeski[1].
Jego farsy i krotochwile przynależą do tzw. „dramatu popularnego”. Odznaczają się dużym zmysłem obserwacyjnym, a komizm oparty jest na pomysłowości i zręczności w tworzeniu sytuacji komicznej, przy czym mimo ukazywania przywar ludzkich - humor Abrahamowicza jest humorem pogodnym. Akcja przebiega przeważnie w galicyjskim środowisku wielkomiejskim, pojawiają się też często dziwacy i oryginałowie stanu szlacheckiego. Farsy Abrahamowicza spełniają warunki formalno-kompozycyjne dobrze napisanych utworów tego gatunku. Były też bardzo popularne w polskim repertuarze rozrywkowym XIX wieku.
Przypisy
↑AdolfA.AbrahamowiczAdolfA., RyszardR.RuszkowskiRyszardR., Manžel ze šetrnosti: fraška ve třech jednáních. Tłum. Arnošt Schwab-Polabský. V Praze: M. Knapp, 1885. Brak numerów stron w książce
Henryk Markiewicz: Pozytywizm. Wyd. VII. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 446, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13849-3.