Kutry rakietowe typu Sa’ar 4,5(inne języki) stanowiły powiększoną wersję jednostek typu Sa’ar 4(inne języki)[1]. Nowe okręty były dłuższe w celu zabrania powiększonego zestawu uzbrojenia oraz wygospodarowania miejsca na hangar i lądowisko dla śmigłowca pokładowego[1].
Główne uzbrojenie okrętu stanowiła początkowo czteroprowadnicowa wyrzutnia amerykańskichprzeciwokrętowych pocisków rakietowychHarpoon, umieszczona bezpośrednio za nadbudówką[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, a maksymalny zasięg sięga 130 km[2][4]. Za wyrzutnią rakiet Harpoon umieszczono cztery pojedyncze wyrzutnie izraelskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Gabriel Mark II[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,7 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 75 kg, a maksymalny zasięg sięga 36 km[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze działka plot.Oerlikonkalibru 20 mm (o szybkostrzelności 900 strz./min i zasięgu 2000 m) i jedno podwójne lub poczwórne stanowisko wkm kal. 12,7 mm[2][4].
Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje m.in. radar nawigacyjny Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, radar kontroli ognia Selenia Orion RTN-10X i system rozpoznawczy Elisra[1][3]. Na pokładzie umieszczono też wyrzutnie pocisków zakłóceń pasywnych Elbit Deseaver[3]. Na rufie jednostki znajduje się hangar i lądowisko dla pokładowego śmigłowcaSA 366 G1 Dauphin lub Bell JetRanger[1][2].
Załoga okrętu składa się z 53 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
Przekazanie jednostki Marynarce Meksyku w 2004 r.
INS[c] „Alija” została wcielona do służby w Marynarce Wojennej Izraela w sierpniu 1980 roku[1][2]. W późniejszym czasie okręt (podobnie jak bliźniacze jednostki) otrzymał zainstalowany w części dziobowej 6-lufowy system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx Mark 15 kal. 20 mm[1][3]. Szybkostrzelność zestawu sięga 3000 strz./min, a zasięg 1500 m[2][4].
W 2004 roku jednostka została zakupiona przez Meksyk (wraz z bliźniaczym kutrem „Geula”), po czym wcielona do marynarki wojennej tego kraju 1 czerwca 2004 roku pod nazwą ARM[d] „Huracán”[5][6]. Kuter otrzymał numer burtowy 301[5]. Z okrętu zdemontowano wyrzutnie rakiet Harpoon, zastępując je dodatkowymi wyrzutniami rakiet Gabriel[5].
Wraz z bliźniaczym kutrem „Tormenta”, „Huracán” bazował w Coatzacoalcos[5]. Z uwagi na utratę sprawności systemów rakietowych i wyposażenia elektronicznego i decyzję o zaniechaniu remontu, przeklasyfikowano go następnie na przybrzeżny okręt patrolowy[7]. Stacjonował następnie w Tampico w składzie 1. Flotylli[7]. Okręt nadal służy w meksykańskiej flocie (stan na 2022 rok)[7].
Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. London: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.).
