Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

INS Romach

„Romach” w sierpniu 1982 r.
Klasa	kuter rakietowy
Typ	Sa’ar 4,5(inne języki)
Historia
Stocznia	Israel Shipyards(inne języki) Port Hajfa
Wodowanie	30 października 1981
Izraelski Korpus Morski
Nazwa	„Romach”
Wejście do służby	październik 1981
Los okrętu	w służbie (2018)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 488 t
Długość	61,7 metra
Szerokość	7,6 m
Zanurzenie	2,5 m
Napęd
4 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 16 600 KM 4 śruby
Prędkość	31 węzłów
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 17 węzłów
Sensory
radary Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, Elta EL/M-222 1 GM STGR
Uzbrojenie
początkowo: 8 wyrzutni pocisków rakietowych Harpoon (2 x IV) 8 wyrzutni pocisków rakietowych Gabriel (8 x I) 1 armata OTO Melara kal. 76 mm 2 działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (2 x I) 2 lub 4 wkm kal. 12,7 mm CIWS Phalanx kal. 20 mm
Załoga	53
Multimedia w Wikimedia Commons

INS Romach – izraelski kuter rakietowy z końca XX wieku, jedna z dziesięciu jednostek typu Sa’ar 4,5(inne języki). Okręt został zwodowany 30 października 1981 roku w stoczni Israel Shipyards(inne języki) w Hajfie, a do służby w Marynarce Wojennej Izraela wszedł w październiku 1981 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty (stan na 2018 rok).

Kutry rakietowe typu Sa’ar 4,5(inne języki) stanowiły powiększoną wersję jednostek typu Sa’ar 4(inne języki)^[1]. Nowe okręty były dłuższe w celu zabrania powiększonego zestawu uzbrojenia^[1].

INS^[a] „Romach” został zbudowany w stoczni Israel Shipyards(inne języki) w Hajfie^[1][2]. Okręt został zwodowany 30 października 1981 roku i ukończony do końca miesiąca^[1][2].

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 61,7 metra, szerokości 7,6 metra i zanurzeniu 2,5 metra^[1][3]. Jednostka ma gładkopokładowy kadłub, krótką nadbudówkę usytuowaną przed śródokręciem i wysoką wolną burtę^[3]. Wyporność pełna wynosi 488 ton^[4][5]. Siłownię okrętu stanowią cztery silniki wysokoprężne MTU 16V538 TB93 o łącznej mocy 16 600 KM, napędzające poprzez wały napędowe cztery śruby^[4][5][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 31 węzłów^[1][3]. Zasięg wynosi 3000 Mm przy prędkości 17 węzłów lub 1500 Mm przy 30 węzłach^[1][2].

Główne uzbrojenie okrętu stanowią dwie czteroprowadnicowe wyrzutnie amerykańskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon, umieszczone bezpośrednio za nadbudówką^[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, a maksymalny zasięg sięga 130 km^[2][4]. Za wyrzutniami rakiet Harpoon umieszczono osiem pojedynczych wyrzutni izraelskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Gabriel Mark II^[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,7 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 75 kg, a maksymalny zasięg sięga 36 km^[2][4].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na rufie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara kalibru 76 mm L/62^[1][2]. Maksymalny kąt podniesienia lufy wynosi 85°, masa naboju 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 85 strz./min^[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (o szybkostrzelności 900 strz./min i zasięgu 2000 m) i jedno podwójne lub poczwórne stanowisko wkm kal. 12,7 mm^[2][4]. W części dziobowej umieszczono 6-lufowy system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx Mark 15 kal. 20 mm^[1][3]. Szybkostrzelność zestawu sięga 3000 strz./min, a zasięg 1500 m^[2][4].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje m.in. radar nawigacyjny Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, radar kontroli ognia Elta EL/M-222 1 GM STGR i system rozpoznawczy Elisra NS 9003/5^[4][5]. Na pokładzie umieszczono też wyrzutnie pocisków zakłóceń pasywnych Elbit Deseaver^[3].

Załoga okrętu składa się z 53 oficerów, podoficerów i marynarzy^[4][5][c].

INS „Romach” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Izraela w październiku 1981 roku^[1][2]. W toku służby na okręcie zamontowano pionowe wyrzutnie rakiet plot. Barak 1(inne języki) (ośmioprowadnicowe kontenery na 16 lub 32 pociski) o zasięgu 10 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg, a jednostkę poddano modernizacji do standardu wyposażenia, które otrzymał zbudowany na początku lat 90. XX wieku bliźniaczy „Hetz”^[4][5].

Okręt nadal służy w izraelskiej flocie (stan na 2018 rok)^[6] .

• Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Romat. www.worldwarships.com. [dostęp 2018-05-21]. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
• Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. London: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.).