3M80 Moskit (kod NATO SS-N-22 Sunburn, inne oznaczenia P-270, Ch-41) – radziecki przeciwokrętowy pocisk rakietowy.

Moskit został wprowadzony do uzbrojenia na początku lat 80 XX w. jako uzbrojenie niszczycieli rakietowych projektu 956. Później uzbrojono w niego korwety projektu 1241.1MP, niszczyciele projektu 1155.1 i korwety projektu 1239. W latach 90 XX w. zaprezentowano także wersję lotniczą oznaczoną jako ASM-MMS (prawdopodobnie także Ch-41) która miała stać się uzbrojeniem samolotów Su-33.

Rakieta 3M80 napędzana jest silnikiem rakietowo-strumieniowym. W pierwszej fazie działa on jako silnik rakietowy. Po wypaleniu się stałego paliwa z komory silnika, staje się ona komorą spalania silnika strumieniowego. Pocisk stosuje naprowadzanie bezwładnościowe w pierwszej fazie lotu (z możliwością korekcji radiowej) oraz aktywne radiolokacyjne w końcowej.

Rakiety 3M80 znajdują się na uzbrojeniu sił zbrojnych Rosji, Indii i Chin.

• Masa pocisku: 4500 kg
• Masa głowicy bojowej: 320 kg
• Długość: 9,74 m
• Średnica kadłuba: ?? m
• Rozpiętość: 2,10 m
• Prędkość: 3 Ma
• Zasięg: 250 km
• Wysokość lotu: 20 m

Zobacz galerię związaną z tematem: 3M80 Moskit

• Piotr Butowski. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 3. s. s. 15-19. ISSN 1230-1655.