Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty[1][a].
oficer materiałowy – por. Malczewski Władysław Alojzy
oficer mobilizacyjny – p.o. kpt. Kotowicz Bogumił Jan (*)[c]
dowódca kompanii saperów – kpt. Sadowski Seweryn Rajmund
dowódca plutonu – por. Chomczyński Edward
dowódca plutonu – ppor. Drzewiński Wacław Leon Przemysław
dowódca plutonu specjalnego – kpt. Kotowicz Bogumił Jan (*)[c]
Ośrodek był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem „W” był odpowiedzialny za zmobilizowanie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem zielonym, baonu saperów typ II a nr 27 i drużyny przeprawowej pionierów piechoty nr 27[5][d].
13 sierpnia 1939 roku zarządzono mobilizację jednostek zielonych na terenie OK II, w tym jednostek mobilizowanych przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 27 Dywizji Piechoty[7][8][9].
3 zmotoryzowana kompania saperów – por. Alojzy Władysław Malczewski
Uwagi
↑Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
↑ abGwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].
↑Jednostki należące do grupy zielonej były mobilizowane w „okresie zagrożenia”[6]
↑Władysław Zieliński. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.14958 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-15].
Bibliografia
Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
