PROFILPELAJAR.COM

120 mm moździerz wz. 1943
120-мм полковой миномёт образца 1943 года
	Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	moździerz
	Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	120 mm
Długość lufy	1800 mm
Donośność	5700
Masa	282 kg
Kąt ostrzału	+45° do +80° (w pionie); 45° (w poziomie)
Szybkostrzelność	15 strz./min (bez poprawiania celowania); 6 strz./min (z poprawianiem celowania)
Obsługa	3 osoby
Czas przejścia w położenie bojowe	od 1 min. do 3 min.
Prędkość marszowa	35 km/h (po szosie); 18 km/h (droga gruntowa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Moździerz wz. 1943 (ros. 120-мм полковой миномёт образца 1943 года) – radziecki moździerz kalibru 120 mm.

Moździerz wz.1943 to zmodernizowana wersja moździerza wz.1941, bazująca na pierwszej wersji wz. 1938. Znajdował się na uzbrojeniu pododdziałów moździerzy jednostek piechoty i zmechanizowanych jako środek wsparcia ogniowego na szczeblu pułku.

Moździerz wz.1943 to broń ręcznie ładowana od strony wylotowej granatem o masie od 15 do 17,5 kg (w czasie II wojny światowej o masie do 15,6 kg). Do strzelania stosowano pociski odłamkowo-burzące OF-843, OF-843A oraz dymne D-843A.

Moździerz składa się z trzech części głównych; lufy, podpory pod lufę (dwójnóg) i płyty oporowej. Holowany na podwoziu dwukołowym.

Broń ta w czasie II wojny światowej uznawana była za najdoskonalszą tego typu konstrukcję na świecie^[1]. W okresie powojennym była również na uzbrojeniu Wojska Polskiego. Do chwili obecnej pozostaje na uzbrojeniu wielu państw.

W 2019 roku Wojsko Polskie posiadało nadal 131 moździerzy wz.38/43, a w 2022 roku 65^[2].

Wersją rozwojową moździerza wz. 1943 był moździerz 2B11 opracowany w połowie lat 50. XX w.

Przypisy

↑ Wojsko i Technika. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
↑ Tomasz Dmitruk. Modernizacja Wojsk Lądowych 2021-2035. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2022, s. 17, wrzesień 2022. Magnum-X.