PROFILPELAJAR.COM

101 Eskadra
Hakrav Ha’Rishona
	Historia
Państwo	Izrael
Sformowanie	29 maja 1948
	Działania zbrojne
	I wojna izraelsko-arabska, kryzys sueski, wojna sześciodniowa, wojna Jom Kipur, II wojna libańska
	Organizacja
Dyslokacja	Chacor i Ramon
Rodzaj sił zbrojnych	Siły Powietrzne Izraela
Rodzaj wojsk	Wojska lotnicze
	Multimedia w Wikimedia Commons

101 Eskadra (hebr. Hakrav Ha’Rishona, „Pierwsza Myśliwska” lub „Pierwsza Bojowa”) – eskadra myśliwska Sił Powietrznych Izraela, bazująca w Chacor i Ramon w Izraelu.

Historia

Eskadra została sformowana 29 maja 1948 i składała się z 25 samolotów myśliwskich Avia S-199 i jednego wodnosamolotu RC-3 Seabee^[1]. Podczas wojny o niepodległość eskadra odniosła 8 powietrznych zwycięstw, tracąc przy tym 11 własnych samolotów^[1].

27 września 1948 eskadra otrzymała z Czechosłowacji 21 samolotów myśliwskich Spitfire LF.9/16, a w październiku – dwa sprowadzone ze Szwecji P-51D Mustangi^[1]. Po zakończeniu wojny, w 1949 eskadra przeniosła się z Hatzor do Ramat Dawid^[2]. W lipcu 1951 eskadra otrzymała kolejnych 25 myśliwców P-51D Mustang, a w styczniu 1953 przeniesiono myśliwce Spitfire do 107 Eskadry.

W lutym 1956 eskadrę chwilowo rozwiązano, by 11 kwietnia 1956 ponownie ją utworzyć w bazie lotniczej Chacor z 30 samolotami myśliwsko-bombowymi Mystère IVA. Eskadra szybko osiągnęła gotowość bojową i wzięła udział w kryzysie sueskim w 1956 tracąc ujeden samolot^[2].

7 kwietnia 1962 eskadra otrzymała 24 samoloty myśliwskie Mirage IIICJ, a w 1966 kolejne dwa myśliwce Mirage IIIBJ. Piloci przechodzili specjalistyczne szkolenie we Francji. 101 Eskadra wzięła udział w wojnie sześciodniowej w 1967. Myśliwce eskadry prowadziły kolejne fale nalotów na egipskie lotniska Bir Gafgafa, Kair, Bir Tmade, Helwan, Bilbeis i El Minaya, odnosząc 26 zwycięstw powietrznych, tracąc zaledwie 1 własny samolot^[1]. 27 maja 1970 roku Odem Marom, który dowodził eskadrą od roku 1967, przekazał stanowisko innemu asowi myśliwskiemu, Jiftachowi Spektorowi^[3].

Jako konsekwencje wojny Francja ogłosiła embargo na dostawy kolejnych Mirage’ów do Izraela, co skłoniło dowództwo sił powietrznych do rozpoczęcia projektowania i budowy własnego samolotu myśliwskiego, wzorowanego na Mirage III. W ten sposób w maju 1971 eskadra otrzymała 6 samolotów myśliwsko-bombowych Nesher (wycofano wówczas ze służby Mirage). Podczas wojny Jom Kipur w 1973 eskadra odniosła 71 zwycięstw powietrznych bez strat własnych^[1].

14 kwietnia 1975 eskadra otrzymała 20 samolotów myśliwskich Kfir C-1, które w maju 1977 zostały zastąpione przez nowsze 20 myśliwców Kfir C-2^[1]. W 1983 przeprowadzono kolejną wymianę myśliwców na wersję Kfir C-7, która posiadała nowe silniki i awionikę. W 1987 eskadra została chwilowo rozwiązana, by po ponownym sformowaniu otrzymać 23 samoloty wielozadaniowe F-16D. 22 sierpnia 1991 wprowadzono do służby samoloty F-16C Block 40^[2].

Podczas drugiej wojny libańskiej w 2006 samoloty 101 Eskadry wzięły udział w bombardowaniu celów Hezbollahu w południowym Libanie^[4]

Wyposażenie

Na wyposażeniu 101 Eskadry znajdują się następujące samoloty:

samoloty wielozadaniowe F-16C.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ciel de Gloire: Squadron 101 - IAF/IDF „Hakrav Ha’Rishona” First Fighter Squadron. [dostęp 2008-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-02)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Global Security: 101 Squadron - The First Fighter. [dostęp 2008-08-26]. (ang.).
↑ Jiftach Spektor: Głośno i wyraźnie. Wspomnienia izraelskiego asa myśliwskiego. Łukasz Golowanow (tłum.). Zakrzewo: Replika, 2015, s. 211. ISBN 978-83-7674-484-1.
↑ Richard M Bennett, Asia Times: Troops poised for ground offensive. [dostęp 2008-08-27]. (ang.).