Éric Prié

Éric Prié
Ilustracja
Éric Prié, Montpellier 2008
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1962
Paryż

Obywatelstwo

Francja

Tytuł szachowy

arcymistrz (1996)

Ranking FIDE

2377 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

105

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
d5 – Czarny pionek
d4 – Biały pionek
a3 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Atak Prié

Éric Prié (ur. 14 marca 1962 w Paryżu) – francuski szachista, arcymistrz od 1996 roku.

Kariera szachowa

Od połowy lat 80. do końca 90. należał do czołówki francuskich szachistów. Trzykrotnie (1990, 1994,1996) reprezentował narodowe barwy na olimpiadach szachowych oraz dwukrotnie (1989, 1992) - w drużynowych mistrzostwach Europy[1]. Począwszy od roku 1980 wielokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw Francji, największy sukces odnosząc w roku 1995 w Tuluzie, gdzie zdobył tytuł mistrza kraju. Poza tym, w latach 1989 (Epinal) i 1992 (Strasburg) dwukrotnie zajął III miejsca, zdobywając medale brązowe[2].

Czterokrotnie (1982, 1983, 1992, 1996) triumfował w mistrzostwach Paryża[3]. Do innych jego sukcesów w turniejach międzynarodowych należą m.in. dz. III m. w Paryżu (1983, za Jamesem Plaskettem i Erikiem Lobronem, wraz z Johnem Nunnem i Miodragiem Todorceviciem), dz. I m. w Chanac (1989, wraz z m.in. Gilles'em Mirallesem), dz. II m. w Orange (1990, za Krumem Georgiewem, wraz z Krzysztofem Pytlem), I m. w Clichy (1990), dz. II m. w Paryżu (1992, za Wiktorem Moskalenką), dz. II m. w Cannes (1995, za Borislavem Ivkovem, wraz z Mladenem Palacem, Jean-Lukiem Chabanonem i Emirem Dizdareviciem), dz. II m. w Rochefort (2005, za Jurijem Sołodowniczenką, wraz z m.in. Wencisławem Inkiowem i Markiem Santo-Romanem), dz. I m. w Nantes (2005, wraz z Amirem Bagherim), dz. I m. w San Sebastián (2006, wraz z Kevinem Spraggettem, Dasem Neelotpalem i Stuartem Conquestem), dz. I m. w Marsylii (2006, wraz z Danielem Fridmanem), dz. II m. w Cap d'Agde (2006, za Anthonym Kostenem, wraz z m.in. Wadymem Małachatką, Christianem Bauerem, Yannickiem Pelletierem i Glennem Flearem), I m. w Villeneuve-Tolosane (2007) oraz I m. w San Sebastián (2009, turniej C).

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 października 2007 r., z wynikiem 2532 punktów zajmował wówczas 17. miejsce wśród francuskich szachistów[4].

Nazwisko Érica Prié nosi atak powstający po posunięciach 1.d4 d5 2.a3. Temu rzadko stosowanemu otwarciu poświęcił on szereg analiz teoretycznych[5].

Przypisy

  1. ↑ OlimpBase
  2. ↑ Championnats de France
  3. ↑ Champions de Paris
  4. ↑ Rating Progress Chart: Prie, Eric. [dostęp 2009-06-02].
  5. ↑ A White Chameleon by Eric Prié. [dostęp 2009-06-02].

Bibliografia

Linki zewnętrzne