La vath d'Aussau (prononciat: [ˌbad dawˈsaw]ⓘ; var. non localas la vau d'Aussau, la val d'Aussau) que's tròba en Bearn. Qu'ei ua de las tres vaths bearnesas; las duas autas que son la vath d'Aspa e la vath de Varetons. Los sons abitants que son los aussalés.
La prononciacion qu'ei [aw'saw] o [u'saw]. Las fòrmas ancianas (segon Pau Raimond) que son Oscidates cap a 50, dens Plini lo Vièlh, Osquidates Montani et Campestres (idem), Vallis ursaliensis, en latin, en 1127, Orsalenses, en latin, en 1154, Orsal en 1170, Arcidiagonat d'Ossau en 1249, Ursi Saltus, en latin, en 1270 [1].
la prumèra qu'ei suggerida peus escribas de l'Edat Mejana qui comprenen lo nom com « vath deus ors ». Lo nom que contién [urs-], puish [us-] per assimilacion; mès, segon Grosclaude, Aussau deriva pas deu nom de l'animau;
la segonda qu'ei la de Pau Raimond, entertienguda en Aussau. Qu'ei ua interpretacion deus escrits de Plini: Aussau que seré lo país deus Oscidates Montani e lo ligam dab los hrairs Campestres qu'explicaré mei o mensh las tradicions d'amontanhatge; mès Plini lo Vielh non horneish pas la localizacion deus Oscidates e i avosse un rapòrt dab Aussau, dens quin seré: lo nom d'Aussau deriva deus Oscidates o de la part envèrsa ?
la tresava, la mei solida, qu'ei ua arrasic idronimica preindoeuropèa: que i a hèra d'aigas pirenencas en ors- e oss-[1].