Taylorisme Lo taylorisme es un metòde de trabalh que lo nom ven de son inventor, l'engenhaire american Frederick Winslow Taylor (1856-1915). Apareguda vèrs 1880, establÃs una organizacion scientifica del trabalh grà cias a una analisi detalhada dels biais e tecnicas de produccion (gèstes, ritmes, cadéncias, eca.) per tòca de capitar lo« the one best way », es a dire lo melhor biais de produire (definicion, tèrme e decopatge de las tascas), de pagar (passatge del salari a la tasca al salari orari), e d'obtenir de condicions propias a fornir lo rendement maximum. Aquelas idèas foguèron fòrt plan aculhidas dins la siderurgia onte lor aplicacion se traduÃs per de resultats plan apreciables. Taylor expausa son metòde dins un libre titulat The Principles of Scientific Management (1911)[1]. Aqueste sistèma deu pas èsser confondut amb lo trabalh de cadena, organizacion ja practicada dempuèi de temps, mas qu'Henry Ford als Estats Units d'America e Louis Renault en França foguèron los primiers a aplicar dins lo sector jove de l'automobila, e que lo taylorisme constituÃs pas qu'una compausanta. DescriptionL'organizacion scientifica del trabalh coma la concep Taylor se justifica plan dins lo contèxte del vam de l'industrializacion. Taylor nota qu'es impossible de realizar una produccion de massa sens un minimum d'organizacion e de disciplina. Mas es pas una realitat a la fin del sègle XIX e al començament del sègle XX dins los talhièrs: lo travalh vertadièrament collectiu es un mite tant los comportaments individuals, clauses dins de logicas de mestièrs fortament corporatistas contribuÃs de cap biais a la coeréncia o a la collaboracion. La mentalitat, los reflèxes, los comportaments dominants demòran artisanals e individualistas, alara que s'agÃs de far òbra d'industria. Per capitar Taylor plaida energicament en favor d'una forta clarificacion dins l'attribucion de las tascas.
Critica del taylorismeSe l'intencion iniciala es d'organizar de talhièrs e los pòstes de trabalh per una fatiga mendre de l'obrièr (la justa jornada de trabalh), lo resultat final obtengut, constatat sul terren, compòrta pas que d'aspèctes positius.
En febrèr de 1913, l'Union corporativa dels obrièrs mecanicians, dins un prospectus sindical contra lo taylorisme cridant a la cauma, explica: «Las causas mai monstruosas foguèron cinicament divulgadas: l'obrièr redusit a l'estat de bruta, a quin es enebit de pensar, de soscar; a l'estat de maquina sens arma, produsent intensivament amb excès, fins a qu'un abenatge prematurat, ne fasent una non-valor, lo rebutat fòra dels talhièrs.» Post taylorismeLa tòca es de remediar als disfoncionaments ligats al taylorisme e de trobar una reponsa entre autres a la desmotivacion constatada dels trabalhadors. Mai d'un mejans sont avançat per promòure jos divèrses biais una melhora participacion dels trabalhadors al processus de produccion. Per exemple:
Al delà del taylorismeSe l'organizacion dicha « scientifica » del trabalh, coma la practicava Taylor e sos disciples es considerada encara uèi coma utila dins qualques cases o activitats, a pas mai lo monopòli de la pensada en matièra d'organizacion del trabalh. Los metòdes venguts del Japon subretot, e descrichas per Kiyoshi Suzaki dins son obratge Lo novèl desfis industrial: las tecnicas e los òmes dubriguèt de perspectivas novèlas:
Nòtas e referéncias
Bibliografia
AnnèxasArticles connèxes |
