Sòl-re-sòl Lo sòl-re-sòl es una lenga construcha trobada per Joan Francés Sudre, un albigés, per poder parlar a tot lo monde, emai los sords o los òrbs, amb de mots compausats de colors o de nòtas de musica: do, re, mi, fa, sòl, la, si (si de còps escrich ti segond lo metòde de Sarah Ann Glover). Aquela lenga se sona Lenga musicala universala (Langue musicale universelle) dins lo libre de Sudre publicat en 1866 e las publicacions precedentas.[1] En 1902, Boleslas Gajewski publica un libre que parla de solrésol (sòl-re-sòl) que ven lo nom utilizat per parlar de la lenga. VocabulariLo vocabulari se basa sus las sèt nòtas. GramaticaLos mots opausat inversan las sillabas: fala (bon) e lafa (missant), midòrefa (abans) e faredòmi (après). L'accentuation pòt èsser remplaçada per de dièsis. Exemple:
LigamsReferéncias
|
