Pèire Fontan

Pèire Fontan (Tolon, 15 d'octobre de 1882–1952) foguèt un escrivan provençau de lenga occitana. Foguèt premiat ais Jòcs Floraus en 1909 per son òbra Lou Calen.

Pèire Fontan nasquèt dins una familha de classa nauta (son paire èra surgian) que s'èra alunhada de l'occitan. Descobriguèt la lenga d'òc quand venguèt conservador dau Musèu de las Bèlas Arts de Tolon en ensajar de comprendre los tèxtes de La Sinsa. S'interessèt puèi a l'òbra de Mistral.

Venguèt Majoral dau Felibritge en 1918.

Preguiera ais Mòrts

Per Miquèu de Camelat

Ò meis ajòus de tota epòca,
Rèire alunchats que m'avètz fach,
qu'avètz complit vòste prètzfach
Sensa ne'n conóisser la tòca ;

Mòrts que dins l'oblit dau tombèu,
Dins la pòussa ò sota lo marbre,
Esparpalhats vòsti cadavres
Secats per leis ans a tropèu ;

Mòrts que ne'n pòdi fa lo còmte,
Que ma memòtia a renagats,
Vers vautri encuei vòli pregar,
Anma de pacan vò de còmte !

Car se sabi vòstei vida,
Sabi a pauc près coma an marchat
Dins la tiera d'ans aluchats
Lei generacien espandidas :

Car m'an dich, e lo vòli crèire,
qu'ambé de chivaliers crosats
Lo sang lo mai nòble a passat
Dintre lei venas de mei rèires.

Car m'an dich e li ai cresença
Que de borgés e de marchands
Ambé de rustes bastidants
N'an donat sagessa e prudença.

Coma ieu fau, de rimejaire
An seguit sei raives a l'azard ;
E de marins e de sòudars
Son estats d'ardits guerrejaires. [...]

• Lou Calen. Tolon : Escòla de la Targa, (1909. Premiat amb una agoléncia ai Jòcs Floraus.
• Entre-terro (1938).

• Lo Calen [1].