Max Theiler
Naissença	30 de genièr de 1899 Pretòria, Sud-Africa
Mòrt	11 d'agost de 1972 New Haven, Connecticut, Estats Units
País d'origina	Sud-Africa e  Estats Units
Distincions	Prèmi Nobel de Fisiologia o Medecina en 1951

Max Theiler (n. en 1899, m. en 1972) foguèt un bioquimista sud-african-american. Recebèt lo Prèmi Nobel de Fisiologia o Medecina en 1951.

Nasquèt lo 30 de genièr de 1899^[1] dins la vila de Pretòria, a l'epòca colonia de l'empèri Britanic, uèi capitala administrativa de Sudafrica. Comencèt los sieus estudis de medecina a l'Universitat de la Ciutat del Cap, ont foguèt diplomat en 1918, mas contunhèt los sieus estudis a l'Universitat de Londres, fins en 1922. Dempuèi aquel an, e fins a 1930, foguèt nomenat assistent d'investigacion a l'Universitat de Harvard.

Moriguèt lo 11 d'agost de 1972 a New Haven^[1], vila situada dins l'estat nòrd-american de Connecticut.

Comencèt sas recèrcas en per la disenteria. Foguèt posteriorament nomenat assistent d'Andew Sellards e inicièt los sieus trabalhs sus la fèbre jauna. En 1926 desaprovèron la teoria del japonés Hideyo Noguchi que la fèbre jauna èra causada per una bacteria, e en 1928 demostrèron qu'aquela malautiá èra provocada per un virus. L'an 1930 li foguèt assignada de la part de la Fondacion Rockefeller una borsa per preparar un vaccin contra la fèbre jauna, vaccin qu'acabèt en 1937.

L'an 1951 li foguèt concedit lo Prèmi Nobel de Fisiologia o Medecina per la descobèrta del vaccin contra la fèbre jauna.

• Portau de la bioquimia