L’Espitalet ten son nom e son origina d’un espital que lo vesconte de Milhau, Gilbèrt o Guibèrt fondèt en 1108 sus Larzac.
En 1174, Anfós II d'Aragon faguèt donacion de l'espital a Joan, prior del monastèri de Cassanh de la diocèsi de Besièrs, la glèisa de Sant Estève de Larzac aperteniá al monastèri de Gellone dempuèi lo sègle XIen, e lo Roquet, e lo mas Trinquièr relevavan dels Templièrs dempuèi 1158. Los priors de Cassanh demorèron los senhors de l’Espitalet de 1174 à 1789.
La sèti de la parròquia èra a Sant Estève de Larzac, que la glèisa aroïnada existís encara a un quilomètre de Roquet, sus la comuna de Senta Aulària de Sarnon, e la parròquia dependiá del monastèri de Gellone. Existissía alara una capèla a l'Espitalet pel servici de l’espital.
La fortificacion de l'espital comencèt al sègle XVen e provoquèt lo transferiment a l'Espitalet del sèti de la parròquia.
La glèisa actuala foguèt bastida en 1764, saique sus l’emplaçament d’una pus anciana.
La comunautat èra administrada per dos consuls, renovelats cada an. L’eleccion se debanava lo primièr dimenge de setembre, après la messa parroquiala, davant la pòrta del cementèri. Son ròtle èra de levar la talha e las redevanças senhorialas.
Lo borg aviá una escòla amb un regent qu'ensenhava la lectura, l'escritura e la pregària.
Le 30 de setembre de 1807, la parròquia s'alarguèt amb los mas d’Egalièra, del Sambuc, Trinquièr e Roquet.
En 1834, la comuna de l’Espitalet foguèt creada, en devesir la comuna de La Cavalariá.
Comunas d'Avairon en Roergue (comunas actualas, comunas que contenon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.svg)
.svg){kind=small}