Garriga
 En botanica, la garriga es una formacion vegetala caracteristica de las regions mediterranèas, pròcha del maquís. Segon l'Escòla Agronomica de Montpelhièr, la garriga es situada sus terren calcari alara que lo maquís es sus terren siliçós. L'Escòla Agronomica de Tolosa assòcia lo tèrme de garriga a l'escalonament de la vegetacion. De naturalistas que i a classifican la garriga en 4 menas de zònas, definidas per una planta mestra, en mai de l'avaus qu'es la mena de planta caracteristica de la garriga. Tres zònas del sud al nòrd:
E una zòna d’evolucion: La garriga d’aledas (asphodelus cerasifer): ròdol de Bel Er, per ex. : es la mena mai degradada de garriga. EtimologiaLo tèrme de garriga ven de la rasic preïndoeuropèa kar (o gar, kal, gal), que significa « pèira » o « ròc », e per extension « abric de pèira, ostal, fortalesa, vilatge ». Aquesta rasic donèt las paraulas guarric en celtic e garric en occitan, es a dire « l'arbre del ròc ». De la meteissa rasic venon: Gard, Carcassona, carst, cala, clapàs, grava, e mai LocalizacionAquela formacion, que s'installa dins los massís calcaris en terren sec e filtrant, resulta de la degradacion de la selva de blaca originala. En Occitània, ocupa gaireben 400 000 ectaras, subretot en Provença e Lengadòc. Activitas ancianasS'i pòt trobar de rèstas preïstorics e medievals (megalits, castelars, baumas fortificadas, ermitatges...). Activitats d'abalimentLos tropèls de cabras o de fedas i pasturavan Utilizacion de la lenhaLos utilizaires de forns s'i installavan per aprofeitar la lenha: los veirièrs, los forns de calç. Los boscatièrs i copavan e brutlavan la lenha per ne far de carbon. Recòltas e culturaLos ruscaires recoltavan diferents tipes de ruscas pels blanquièrs. S'i recoltava la lavanda d'espics (Lavandula angustifolia) De pichons proprietaris i plantavan sus de laissas d'olivièrs o de vinhas. Espècias vegetalas caracteristicasPlantas caracteristicas de la garriga:
  Vejatz tanbenBibliografia
Ligams intèrnesLigams extèrnes |
.jpg)
